Aborta - Sanguis et Cinis

Den Geist von Vergangenheit vernarbt

Wurde ich Teil der Nacht

Noch so voll Angst

Strahlen meine Augen Sehnsucht aus

Ein verstrter Blick zu Orientierung

Wo bin ich hier?

Auf der Srasse meines Schicksals

Verschliesse ich mich vor der Erinnerung

Ein verirrter Traum verlor an Sinn

Eine einsame Trne im Sand versickert

Kein Wort will ich mehr hren

Keinen einzigen Gedanken verschwenden

Aus der Nacht trete ich-aus dem Tempel der Erkenntnis

Ringsum meine Angst-habe ich Kerzen aufgestellt

Zu meiner Furcht gebetet-und schliesslich gelacht

So nehme ich was fr mich bestimmt

So fahre ich fort zu leben-im Tempel der Erkenntnis

Liess ich Dich zurck-nichts als bittere Gedanken

Und Deine Worte

Die keinen Sinn mehr ergeben

Getekend door de geest van het verleden

Ik werd een deel van de nacht

Nog steeds zo bang

Mijn ogen stralen verlangen uit

Een verwarde blik voor oriëntatie

Waar ben ik?

Op de weg van mijn lot

Ik sluit mezelf voor de herinnering

Een verdwaalde droom verloor zijn betekenis

Een eenzame traan sijpelde in het zand

Ik wil geen woord meer horen

Verspil geen enkele gedachte

Ik stap uit de nacht - uit de tempel van kennis

Rond mijn angst zet ik kaarsen op

Ik bad tot mijn angst - en lachte uiteindelijk

Dus ik neem iets voor mezelf

Dus ik blijf in de tempel van kennis wonen

Ik liet je achter - niets dan bittere gedachten

En jouw woorden

Wat geen zin meer heeft