Sententia - Sanguis et Cinis

An den Pranger genagelt

Von gesichtsloser Menge umringt

Millionen Finger die von sich weg

Mich mit sezierenden Blicken entkleiden

Ein flehender Blick der auf steinerne Augen trifft

Spucken ihre Sorgen mir ins Gesicht

Werfen mir ihre Ängste vor die Knie

So bin ich es der ihre Last trägt

Ein unfreiwilliger abstrakter Jesus ohne Stil

Aus Kreuz genagelt

Bin ich gerade gut genug

Gesät habe ich stillen Frieden

Geerntet den masslosen Hass

Von hinten angefallen

Niedergetreten

Und ohne ein Wort der Gegenwehr

Trifft mich die Schuld

Ihnen die Hand der Freundschaft gereicht

In Notwehr erschlagen

Die Schuld ist nur zu sein?!

Was man ist?!

Aan de schandpaal genageld

Omringd door een anonieme menigte

Miljoenen vingers van je verwijderd

Kleed me uit met ontledende blikken

Een smekende blik die steenachtige ogen ontmoet

Spuug hun zorgen in mijn gezicht

Gooi hun angsten op mijn knieën

Dus ik ben het die haar last draagt

Een onwillekeurige abstracte Jezus zonder stijl

Uit een kruis genageld

ben ik gewoon goed genoeg?

Ik heb stille vrede gezaaid

De grenzeloze haat geoogst

Van achteren aangevallen

vertrapt

En zonder een woord van verzet

Geef mij de schuld

strekte de hand van vriendschap naar jou uit

Gedood uit zelfverdediging

De schuld is alleen te zijn?!

Wat is een?!