...an einem Wintertag - Sanguis et Cinis

Den Kopf in Erinnerungen vergraben

So fallen kalte Tränen aus dem Himmel

Für einen Moment den Schmerz vergessen

Und schon hat mich die Sehnsucht wieder

Ende an einem Wintertag

Als kehre ewig wieder was mich zerstört

In eine Trance fragmentarer Vergangenheit begeben

So trägt mich die Liebe auf ihren Schwingen

Doch ein einziger Gedanke-bricht die heile Welt

Ich möchte wieder blind sein-so blind wie als ich dich liebte

-kein Wort verstand-und doch vorgab

Mit einem Lächeln im Gesicht

Heute fehlt mir die Wärme Deiner Lügen

Als wir nachts hinausliefen-nur um Teil des Lebens zu sein

Den Sternen unsere ewige Liebe bezeugten

Die mich heute fragend anblicken-als wäre keine Zeit vergangen

Und doch nicht ganz

Keine Geständnisse Deines zärtlich-heissen Atems

Mehr auf meiner Haut-meine Seele legt sich hin zu sterben

Strahlend weiß-kalte Einsamkeit küsst mich

Und nimmt mich auf…

Begraaf je hoofd in herinneringen

Zo vallen koude tranen uit de lucht

Vergeet de pijn voor een moment

En nu al heeft het verlangen me weer

Eindig op een winterse dag

Alsof wat mij vernietigde voor altijd zou terugkeren

Betreed een trance van een fragmentarisch verleden

Dus liefde draagt ​​me op zijn vleugels

Maar een enkele gedachte breekt de perfecte wereld

Ik wil weer blind zijn - zo blind als toen ik van je hield

- geen woord verstond - en toch deed alsof

Met een lach op je gezicht

Vandaag mis ik de warmte van je leugens

Toen we 's nachts op waren, gewoon om deel uit te maken van het leven

De sterren waren getuige van onze eeuwige liefde

Die mij vandaag vragend aankijken - alsof er geen tijd verstreken is

En toch niet helemaal

Geen bekentenissen van je tedere, hete adem

Meer op mijn huid - mijn ziel gaat liggen om te sterven

Stralende wit-koude eenzaamheid kust me

En neemt mij mee...