Verwundbar und schwach - Sanguis et Cinis

Einsame Nächte an meinem Spiegel

Verharrt

Auf ein Zeichen von Dir gewartet

Durch die Räume mit dem Wind gezogen

Von kalten Augen angestarrt

Verliere ich mich in meinen Pupillen

Nehme mich nicht mehr wahr

Nur mehr Bild

Regungslos und starr

Mein Herz steht still

Und der Staub füllt unerträglich laut

Ich gab auf nach dem Sinn meines

Wartens zu fragen

So lebe ich weit von hier

Unbemerkt kratze ich die Farbe vom

Spiegel

Und falle immer tiefer

In einem Versuch mich zu erheben

Doch das Warten hat längst seinen

Preis gefordert…

Eenzame nachten in mijn spiegel

blijft

Wachten op een teken van jou

Door de kamers getrokken met de wind

Aangestaard door koude ogen

Ik verlies mezelf in mijn pupillen

Begrijp me niet meer

Gewoon meer foto

Bewegingsloos en stijf

Mijn hart staat stil

En het stof vult zich ondraaglijk luid

Ik gaf het op na mijn gevoel

wachten om te vragen

Dus ik woon ver van hier

Ongemerkt kras ik de verf eraf

spiegel

En vallen dieper en dieper

In een poging mezelf op te voeden

Maar het wachten is lang op zich laten wachten

Prijs gevraagd...