Kirkossa - Samuli Edelmann

Tuli kirkkoon mies ja lapsi

He eteeni istuivat

Kai tie oli pienelle pitkä

Oli kosteat kiharat

Ei monta hetkeä hiljaa

Tuo ollut pikkupää

Oli paljon kyselemistä

Ja paljon nähtävää

Oli kauniit alttaritaulut

Monihaaraiset kynttilät

Nuo kaksi puhuivat hiljaa

Ja joskus hymyilivät

Kovin kauan saarna kesti

Lapsi istui miettien

Ja pienin pehmein sormin

Isän hihaa hyväillen

Minä tahtoisin isä jo kotiin

Isä minua väsyttää

Hän nostaa pienet kasvot

Ja huuli värähtää

He lähtivät kesken saarnan

Minä loppuun asti jäin

Sama hiljainen arka pyyntö

Nous syvältä itsestäin:

Minä tahtoisin isä jo kotiin

Isä minua väsyttää

Soi kirkossa kiitosvirsi

Oli ulkona vehreää

Een man en een kind kwamen naar de kerk

Ze zaten voor me

Ik denk dat de weg lang was voor de kleine

Er waren vochtige krullen

Niet veel momenten van stilte

Dat was een klein hoofdje

Er waren veel vragen

En veel te zien

Er waren prachtige altaarstukken

Kaarsen met meerdere takken

De twee spraken zachtjes

En soms lachten ze

De preek duurde erg lang

Het kind zat te denken

En met de kleinste zachte vingers

Zijn vaders mouw strelend

Ik zou graag willen dat papa al naar huis gaat

Papa maakt me moe

Hij heft een klein gezicht op

En de lip trilt

Ze vertrokken midden in de preek

Ik bleef tot het einde

Hetzelfde stille timide verzoek

Kom diep uit jezelf:

Ik zou graag willen dat papa al naar huis gaat

Papa maakt me moe

Een hymne wordt gehoord in de kerk

Het was groen buiten