В наших сердцах - Sakura

То ли в самом конце, то ли это было в самом начале…

Между стекол и стен концертных залов и сцен,

Смотрели в оба мы, но не замечали,

Как темнела вода, как талый снег ее пропитывал солью…

И по кубикам льда мы уходили туда,

Где силу воли измеряют любовью…

Мы меняли дома, города, континенты и лица.

Смеялись до слез, но это все был обман

И надо было бы нам остановиться…

Жить без новых идей, увы, оказалось просто невыносимо —

Только искры из глаз, нехватка солнечных дней

И слабый запах серы и керосина…

Но кто же сможет здесь, не смотря на тень сомнений, зависть и боль

Стать самим собой?

Вот и снова темно, словно свет не нашел себе места…

Куда мы так спешили и зачем, все равно

Уже не будет никому интересно…

Ведь не умея прощать, поверь, без потерь за собой не угнаться!

Странно ли, стуча войти в открытую дверь,

Случайно встретиться и снова расстаться?

Но, кто же сможет здесь, не смотря на тень сомнений, зависть и боль

Стать самим собой?

Разжигать огонь и не молчать!

Разрушая, все опять сначала начать.

Весь мир пополам — эта весна

Оставляет шрам в наших сердцах.

Of helemaal aan het einde, of helemaal aan het begin...

Tussen de ramen en muren van concertzalen en podia,

We keken allebei, maar merkten het niet

Hoe het water donkerder werd, hoe de gesmolten sneeuw het met zout doorweekte...

En op ijsblokjes gingen we daarheen,

Waar wilskracht wordt gemeten door liefde...

We veranderden huizen, steden, continenten en gezichten.

Lachte tot tranen, maar het was allemaal een hoax

En we hadden moeten stoppen...

Leven zonder nieuwe ideeën bleek helaas gewoon ondraaglijk -

Alleen vonken uit de ogen, gebrek aan zonnige dagen

En de vage geur van zwavel en kerosine...

Maar wie kan hier, ondanks de schaduw van twijfel, jaloezie en pijn?

Blijf jezelf?

Hier is het weer donker, alsof het licht geen plek voor zichzelf heeft gevonden...

Waar hadden we zo'n haast en waarom eigenlijk?

Niemand zal meer geïnteresseerd zijn...

Immers, als je niet weet hoe je moet vergeven, geloof me, je kunt jezelf niet bijhouden zonder verliezen!

Is het vreemd, kloppen om de open deur binnen te gaan,

Per ongeluk elkaar ontmoeten en weer scheiden?

Maar wie kan hier, ondanks de schaduw van twijfel, jaloezie en pijn?

Blijf jezelf?

Steek het vuur aan en zwijg niet!

Vernietigen, opnieuw beginnen.

De hele wereld doormidden - dit voorjaar

Laat een litteken achter in ons hart.