О тюльпанах и лилиях - Sakura

Сильный ветер, мокрый снег,

Но в клетках памяти огонь

Этот медленный побег

Не закончится с тобой

Глупо, не смыкая глаз,

Лежать и думать перед сном

О том, как выиграть сейчас

И как не проиграть потом

Ну что ж, быть может в этом что-то есть

Помимо умных фраз и вот опять.

Во всем всегда виновата лесть;

Где правда — нужно долго объяснять.

И те, кто в спорах неожиданно увязли,

Поймав друг друга на вранье,

Как и все в итоге окончательно погрязли

В этом огне

Это пепел сказанных слов

на разорванных линиях,

Кадры недосмотренных снов

О тюльпанах и лилиях.

На сетчатке словно угли

Фиолетовой зелени

Отпечатки нашей любви

Сгорали во времени

И боль меняла все вокруг,

Свободу пряча за плечом.

Никто не слышал странный звук.

Никто не думал ни о чем,

Но все по прежнему твердят,

Что мир жесток и не беда,

Что этот день календаря

Не будет красным никогда

Кто-то шел, а кто бежал, что было сил,

Ведь каждый напросился на обман,

Кто спал и кто еще не всех простил

И кто все положил себе в карман

И те, кто все еще не могут отказаться

Себя наказывать вдвойне,

Как и все когда-нибудь рискуют оказаться

В этом огне

Это пепел сказанных слов,

на разорванных линиях,

Кадры недосмотренных снов

О тюльпанах и лилиях.

На сетчатке словно угли

Фиолетовой зелени

Отпечатки нашей любви

Сгорали во времени

harde wind, natte sneeuw,

Maar er is vuur in de geheugencellen

Deze langzame ontsnapping

Zal niet eindigen met jou

Dom, zonder je ogen te sluiten,

Ga liggen en denk na voordat je gaat slapen

Over hoe je nu kunt winnen

En hoe je later niet verliest

Nou, misschien zit er iets in

Naast slimme zinnen, hier is het weer.

Vleierij is altijd de schuld van alles;

Waar is de waarheid - het duurt lang om uit te leggen.

En degenen die plotseling verzanden in geschillen,

Elkaar betrappen op leugens,

Net als iedereen zijn ze uiteindelijk vastgelopen

in dit vuur

Dit zijn de as van gesproken woorden

op onderbroken lijnen,

Frames van onzichtbare dromen

Over tulpen en lelies.

Op het netvlies als kolen

paars groen

De afdrukken van onze liefde

Op tijd opgebrand

En de pijn veranderde alles rondom

Vrijheid verbergend over mijn schouder.

Niemand hoorde een vreemd geluid.

Niemand dacht ergens aan

Maar iedereen zegt nog steeds

Dat de wereld wreed is en dat het er niet toe doet,

Wat is deze kalenderdag?

Zal nooit rood zijn

Iemand liep, en wie rende, dat was de kracht,

Iedereen vroeg immers om bedrog,

Wie heeft geslapen en wie heeft nog niet iedereen vergeven

En wie stopte alles in zijn zak

En degenen die nog steeds niet kunnen weigeren

Straf jezelf dubbel

Zoals iedereen op een dag het risico loopt te zijn

in dit vuur

Het is de as van gesproken woorden

op onderbroken lijnen,

Frames van onzichtbare dromen

Over tulpen en lelies.

Op het netvlies als kolen

paars groen

De afdrukken van onze liefde

Op tijd opgebrand