Geld liegt auf der Strasse - Said

Man sieht, dass sie sich freut dass ich gesund bin

Doch weil Mädchen oft zu jung sind, wurd' ich nie ihr Wunschkind

Auf Flucht vor ihrem Mann, der sie fortjagte

Denn er schlug sie ab und an, er war kein Chorknabe

Obwohl sie nie ein Wort sagte kam er schließlich in Haft

Wegen dies und das ham' sie ihn geschnappt

Auch wenn sie ihn nicht mehr liebte, schickte sie ihm die Briefe

Abschiebung nach der Haft, hab' nie viel von ihm gehabt

Mama war die Beste, brachte Essen auf 'n Tisch

Auch wenn ich mittlerweile viel vergesse — das vergess' ich nicht

Damals noch zu jung um zu versteh’n

Viel zu viel Balast war’n der Grund für ihre Trän'

Jeder Becher füllt des Boot und unser Kapitän ertrinkt

Mt ihrem Retter in der Not, ganz egal wie sie sich schminkt

Ich konnt' es sehen — Mum ich konnt' es sehen

Ich war ein Youngster mit nur Luft in den Taschen

Wollt' jede Münze die sie pressen, jeden Schein den sie drucken

Mama hat gesagt, das ist in der Hood nicht zu schaffen

Hör auf zu Träumen, du darfst den Bus nicht verpassen

Doch ich weiß ich werde Hoodrich, Hoodrich, Hoodrich

Ja ich weiß ich werd' Hoodrich, Hoodrich, Hoodrich

Ich hab' schnell gepeilt, dass was sich die meisten gönn'

Bleibt auch das was wir uns Zuhause niemals leisten könn'

Denn warum haben alle ander’n immer mehr als wir

Und warum schlaf' ich in nem Zimmer in dem ich frier'

Ich wurd' 'n Tagträumer, baute mir ne Welt

Dazu ein Haus, das ihr gefällt, vor der Tür ein Haufen Geld

Ich saß draußen auf 'nem Fels, der Himmel mischte blau mit gelb

Alles war gut

Bis auf dass ich mich erschreckte, wenn mich jemand weckte

Der erste Blick ging an die Decke

Der Zweite an die Wände

Ich darf nich' aufgeben

Denn auch hier entscheidet nur das Ende

In der Schule ging’s bergab

Tue nur noch was mir passt

Wollt' die Ruhe die ich nie hatt'

Hatte alles da

Der Mut kam dann mit 14, Junge wird gehen

Um auf den Straßen sein Glück zu suchen

Das Stück vom Kuchen

Einbrüche, Autos klauen, tam verrückte Jugend

Sie hat zwar noch versucht, mich zurückzurufen, aber

Berlin, nachts, draußen ganz allein' auf den Höfen

Noch keiner von den Größten aber schon bereit zu töten

Pennte hier ma' im Hausflur, da ma' in der U-Bahn

Die Jahre härteten mich ab, doch nur weil sie nich' gut war’n

Die Wut kam mit dem Hunger, doch zu Essen gab es nichts

Auch in der Hood passieren ma' Wunder, treffen sollt' es mich

Lern' mein besten Freund kenn', er ist heute noch mein Bruder

Wir dachten uns kann nichts trenn', zusamm' jedes Gewicht stemm'

Er schmiedete die Pläne, wir kauften feinste Wolle

Von da ab hieß es: «Geld spielt keine Rolle»

Brachten die Kilos von Westen nach Osten

Es war wirklich viel los und es peilten irgendwann die Kripos

Es war abzusehen, sie haben es geschafft

Den ersten in Haft zu nehmen, im Klötze unter 18

Nach fünf Jahren sollte denn ma' endlich für ihn Schluss sein

Er kam raus und dann hieß es: «Ich muss rein»

Je kunt zien dat ze blij is dat ik gezond ben

Maar omdat meisjes vaak te jong zijn, ben ik nooit hun droomkind geworden

Op de vlucht voor haar man, die haar wegjoeg

Omdat hij ze keer op keer raakte, was hij geen koorknaap

Hoewel ze nooit een woord zei, werd hij uiteindelijk gearresteerd

Ze hebben hem gepakt voor dit en dat

Ook al hield ze niet meer van hem, ze stuurde hem de brieven

Deportatie na gevangenschap, nooit veel van hem gehad

Mama was de beste, zet eten op tafel

Ook al ben ik in de tussentijd veel vergeten — dat vergeet ik niet

Toentertijd nog te jong om te begrijpen

Veel te veel ballast was de reden voor haar tranen

Elke kop vult de boot en onze kapitein verdrinkt

Met haar redder in nood, hoe ze haar make-up ook opdoet

Ik kon het zien - mama ik kon het zien

Ik was een jongere met niets in mijn zakken

Wilde elke munt die ze drukken, elke biljet die ze afdrukken

Mam zei dat het niet kan in de kap

Stop met dromen, je mag de bus niet missen

Maar ik weet dat ik hoodrich, hoodrich, hoodrich zal zijn

Ja, ik weet dat ik Hoodrich, Hoodrich, Hoodrich word

Ik kwam er al snel achter waar de meeste mensen zichzelf op trakteren

Blijft wat we ons thuis nooit kunnen veroorloven

Want waarom heeft iedereen altijd meer dan wij?

En waarom slaap ik in een kamer waar ik bevries?

Ik werd een dagdromer, bouwde een wereld voor mezelf

Daarnaast een huis dat ze leuk vindt, een hoop geld voor de deur

Ik zat buiten op een rots, de lucht gemengd blauw met geel

Alles was goed

Behalve dat ik schrok toen iemand me wakker maakte

De eerste blik ging naar het plafond

De tweede op de muren

ik kan niet opgeven

Want ook hier beslist alleen het einde

School ging bergafwaarts

Doe gewoon wat bij mij past

Wilde de rust die ik nooit had

Had alles daar

Moed kwam toen op 14, jongen zal gaan

Om zijn geluk te beproeven op straat

Het stuk van de taart

Inbraken, auto's stelen, tam gekke jeugd

Ze probeerde me nog steeds terug te bellen, maar

Berlijn bij nacht, helemaal alleen buiten op de binnenplaatsen

Nog niet de grootste maar klaar om te doden

Sommige mensen sliepen hier in de gang, anderen in de metro

De jaren hebben me gehard, maar alleen omdat ze niet goed waren

De woede kwam met de honger, maar er was niets te eten

Zelfs in de motorkap gebeuren er wonderen, het zou mij moeten overkomen

Leer mijn beste vriend kennen, hij is nog steeds mijn broer vandaag

We dachten dat niets ons kan scheiden, samen kunnen we elk gewicht optillen

Hij maakte de plannen, we kochten de fijnste wol

Vanaf dat moment werd gezegd: "Geld doet er niet toe"

Bracht de ponden van west naar oost

Er was echt veel aan de hand en op een gegeven moment waren de rechercheurs er naar op zoek

Het was voorspelbaar, ze hebben het gehaald

Om de eerste in hechtenis te nemen, in het onder 18-blok

Na vijf jaar moet het dan eindelijk voorbij zijn voor hem

Hij kwam naar buiten en toen was het: "Ik moet naar binnen"