Albatross - Rufus Wainwright

The lady comes to the gate dressed in lavender and leather

Looking North to the sea she finds the weather fine

She hears the steeple bells ringing through the orchard

All the way from town

She watches seagulls fly

Silver on the ocean stitching through the waves

The edges of the sky

Many people wander up the hills

From all around you

Making up your memories and thinking they have found you

They cover you with veils of wonder as if you were a bride

Young men holding violets are curious to know if you have cried

And tell you why

And ask you why

Any way you answer

Lace around the collars of the blouses of the ladies

Flowers from a Spanish friend of the family

The embroid’ry of your life holds you in And keeps you out but you survive

Imprisoned in your bones

Behind the isinglass windows of your eyes

And in the night the iron wheels rolling through the rain

Down the hills through the long grass to the sea

And in the dark the hard bells ringing with pain

Come away alone

Even now by the gate with you long hair blowing

And the colors of the day that lie along your arms

You must barter your life to make sure you are living

And the crowd that has come

You give them the colors

And the bells and wind and the dream

Will there never be a prince who rides along the sea and the mountains

Scattering the sand and foam into amethyst fountains

Riding up the hills from the beach in the long summer grass

Holding the sun in his hands and shattering the isinglass?

Day and night and day again and people come and go away forever

While the shining summer sea dances in the glass of your mirror

While you search the waves for love and your visions for a sign

The knot of tears around your throat is crystallizing into your design

And in the night the iron wheels rolling through the rain

Down the hills through the long grass to the sea

And in the dark the hard bells ringing with pain

Come away alone

Come away alone… with me.

De dame komt naar de poort gekleed in lavendel en leer

Als ze naar het noorden kijkt, naar de zee, vindt ze het weer prima

Ze hoort de torenklokken luiden door de boomgaard

Helemaal uit de stad

Ze ziet meeuwen vliegen

Zilver op de oceaan die door de golven naait

De randen van de lucht

Veel mensen dwalen de heuvels op

Van overal om je heen

Je herinneringen verzinnen en denken dat ze je hebben gevonden

Ze bedekken je met sluiers van verwondering alsof je een bruid bent

Jonge mannen met viooltjes zijn benieuwd of je hebt gehuild

En vertel je waarom

En je vragen waarom?

Hoe je ook antwoordt

Kant rond de kragen van de blouses van de dames

Bloemen van een Spaanse vriend van de familie

Het borduursel van je leven houdt je vast en houdt je buiten, maar je overleeft

Opgesloten in je botten

Achter de isinglass ramen van je ogen

En 's nachts rollen de ijzeren wielen door de regen

De heuvels af door het lange gras naar de zee

En in het donker luiden de harde klokken van de pijn

Kom alleen weg

Zelfs nu bij de poort met je lange haren waait

En de kleuren van de dag die langs je armen liggen

Je moet je leven ruilen om er zeker van te zijn dat je leeft

En de menigte die is gekomen

Jij geeft ze de kleuren

En de klokken en wind en de droom

Zal er nooit een prins zijn die langs de zee en de bergen rijdt?

Verstrooiing van het zand en schuim in amethist fonteinen

De heuvels oprijden vanaf het strand in het lange zomergras

De zon in zijn handen houden en het visglas verbrijzelen?

Dag en nacht en weer dag en mensen komen en gaan voor altijd weg

Terwijl de stralende zomerzee danst in het glas van je spiegel

Terwijl je de golven zoekt naar liefde en je visioenen naar een teken

De tranenklos rond je keel kristalliseert in je ontwerp

En 's nachts rollen de ijzeren wielen door de regen

De heuvels af door het lange gras naar de zee

En in het donker luiden de harde klokken van de pijn

Kom alleen weg

Kom alleen weg... met mij.