Gratidão - Rosa de Saron

Da lamúria, os seus verbos já não conjugo mais

Sem o passado não existe tempo futuro

Não se pode viver para morrer

Há sempre o medo de errar, há sempre o «mas»

Sentimentos são

O claro e a escuridão

Uma porta que fecha é janela que abre então

Quando há gratidão em seu coração

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Tive sede, me deu água, na sombra me sentou

Deu-me a vida, pediu nada

Revertendo toda inversão

Sentimentos são

O claro e a escuridão

Uma porta que fecha é janela que abre então

Quando há gratidão em seu coração

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Finda o dia, dobra a alma, sem a multidão

Calmaria, minha ermida, franca devoção

Sentimentos são

O claro e a escuridão

Uma porta que fecha é janela que abre então

Quando há gratidão em seu coração

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Uma porta que fecha é janela que abre então

É certeza que basta, da herança o seu quinhão

Vanaf de klaagzang vervoegen je werkwoorden niet meer

Zonder het verleden is er geen toekomstige tijd

Je kunt niet leven om te sterven

Er is altijd de angst om fouten te maken, er is altijd de «maar»

Gevoelens zijn

Het licht en de duisternis

Een deur die sluit, is een raam dat zo opent

Wanneer er dankbaarheid in je hart is

Het is zeker genoeg, van de erfenis jouw deel

Ik had dorst, hij gaf me water, hij zette me neer in de schaduw

Gaf me het leven, vroeg om niets

elke inversie omkeren

Gevoelens zijn

Het licht en de duisternis

Een deur die sluit, is een raam dat zo opent

Wanneer er dankbaarheid in je hart is

Het is zeker genoeg, van de erfenis jouw deel

Buig aan het eind van de dag de ziel, zonder de menigte

Kalm, mijn hermitage, openhartige toewijding

Gevoelens zijn

Het licht en de duisternis

Een deur die sluit, is een raam dat zo opent

Wanneer er dankbaarheid in je hart is

Het is zeker genoeg, van de erfenis jouw deel

Een deur die sluit, is een raam dat zo opent

Het is zeker genoeg, van de erfenis jouw deel