Un Adieu A La Folie - Rome

I renounce you — and your love

Now worthless since cold

Like the secret purpose who made me serve

Father, you who — want me to unfold

In some other world

You — who always change your name

And call to arms in some iron game

You who refuse to step aside

As we toast — the blushing bride

I despise you — brother, you who wished to kill

All those dressed in rags

Look who’s hiding now so still

Behind red flags — It’s you

Who fought to throw the blacks

Off our sands and back

Into the sea — no, it ain’t me — I protest you — I detest you

I renounce you — and the beasts Of prey you admire

And I defy you and all traitors alike

And I hereby betray you who always

Crack up under fire

And make this flame breathe stone

I deny you — mother, you who won’t seek

The memory within — Yet who swore not to rise by sin

Now there’s blood dripping from your teeth

Unto my skin beneath, into this hand of mine

You who always betray time

With false urgencies

You — abandoned by your gods and laws

And by your church with its borrowed myths

Now you try to hang on to this — And beg for more

In vain — it won’t feel the same

You — so talented — so gifted

Yet you see it as a curse or worse

As a sentence that — cannot be lifted

I reject you — for I have failed you

My teachers who somehow

Taught me to listen and to shout

Teachers, I need you more than anyone

More than ever now

I beg you — not to judge me

Ik doe afstand van jou - en je liefde

Nu waardeloos sinds koud

Zoals het geheime doel waardoor ik moest dienen

Vader, u die wilt dat ik ontvouw

In een andere wereld

Jij — die altijd je naam verandert

En te wapen in een ijzeren spelletje

Jij die weigert een stap opzij te doen

Terwijl we proosten - de blozende bruid

Ik veracht je - broer, jij die wilde doden

Al degenen gekleed in lompen

Kijk eens wie er nu zo stil zit

Achter rode vlaggen — Jij bent het

Wie heeft gevochten om de zwarten te gooien?

Uit ons zand en terug

In de zee - nee, ik ben het niet - ik protesteer tegen je - ik verafschuw je

Ik doe afstand van jou - en de roofdieren die je bewondert

En ik daag jou en alle verraders uit

En hierbij verraad ik jou die altijd

Barst onder vuur

En laat deze vlam steen ademen

Ik ontken je - moeder, jij die niet zoekt

De herinnering binnenin — Maar wie zwoer niet door de zonde op te staan?

Nu druipt er bloed van je tanden

Tot mijn huid eronder, in deze hand van mij

Jij die altijd de tijd verraadt

Met valse urgenties

Jij — in de steek gelaten door je goden en wetten

En bij uw kerk met zijn geleende mythen

Nu probeer je je hieraan vast te houden - en smeek je om meer

Tevergeefs — het zal niet hetzelfde voelen

Jij — zo getalenteerd — zo begaafd

Toch zie je het als een vloek of erger

Als een zin dat — kan niet worden opgeheven

Ik weiger je - want ik heb je in de steek gelaten

Mijn leraren die op de een of andere manier

Leerde me om te luisteren en te schreeuwen

Leraren, ik heb jullie meer nodig dan wie dan ook

Nu meer dan ooit

Ik smeek je - om me niet te veroordelen