The Torture Detachment - Rome

Is this some kind of confession?

Am i obliged to let you speak?

Are you still wondering whether

Our actions are ever

Completely pure?

How could i be sure

When all thieves lose their composure

When starvation is forcing its way through the trees

All the way down to the beach

Mourn for me

As the sounds fall asleep

Smother me

With your mad charity

With your poisonous mercy

Smother me with charity

So we seek out the lonely roads

To rush towards the useless

And leave this riot of blossoms

To the simple minds

If you decide to accept my offer

To understand this sacrifice

Think of me as inanimate matter

To hide me from their lies

So let me yearn for you

As you have yearned for me

This storm has left us stranded

But there’s method to this madness

Torture me with their ugliness

And their ugly dreams

Hidden from the eyes of men

What courage

What foolishness

What strength

…es gibt einen weg in die freiheit…

Is dit een soort bekentenis?

Ben ik verplicht om u aan het woord te laten?

Vraag je je nog steeds af of

Onze acties zijn ooit

Helemaal puur?

Hoe kan ik er zeker van zijn?

Wanneer alle dieven hun kalmte verliezen

Wanneer de honger zich een weg baant door de bomen

Helemaal tot aan het strand

Rouw om mij

Terwijl de geluiden in slaap vallen

Smoor me

Met je gekke liefdadigheid

Met uw giftige genade

Smeer me in met liefdadigheid

Dus zoeken we de eenzame wegen op

Om naar het nutteloze te rennen

En verlaat deze rel van bloesems

Aan de simpele geesten

Als je besluit mijn aanbod te accepteren

Om deze opoffering te begrijpen

Zie mij als levenloze materie

Om me te verbergen voor hun leugens

Dus laat me naar je verlangen

Zoals je naar me verlangd hebt

Deze storm heeft ons gestrand

Maar er is een methode voor deze waanzin

Martel me met hun lelijkheid

En hun lelijke dromen

Verborgen voor de ogen van mannen

wat een moed

wat een dwaasheid

wat een kracht?

...is gibt einen weg in die freiheit...