The Joys of Stealth - Rome

When we lie white in our mourning slumber

When our skin smells of sun

The filthy mass that moves and talks

Is swept into the sea, is gone

When we are naked, when we’re on fire

When we render secret tribute to

This pain we fake, this blue desire

Love is still our craving and our shame

When they come to me

Laughing and howling

When they thrust their anguish into me

And lick the blood as it runs down

They don’t give place to youthful bloom

Not then, not now

In the leaves of blood, in the life of the tribe

I am dead to all the world

Except when the noises sleep or hide

Wanneer we wit liggen in onze rouwslaap

Wanneer onze huid naar de zon ruikt

De smerige massa die beweegt en praat

Is in de zee geveegd, is weg

Wanneer we naakt zijn, wanneer we in vuur en vlam staan

Wanneer we een geheim eerbetoon brengen aan:

Deze pijn die we faken, dit blauwe verlangen

Liefde is nog steeds ons verlangen en onze schaamte

Als ze naar me toe komen

Lachen en huilen

Toen ze hun angst in mij wierpen

En lik het bloed terwijl het naar beneden loopt

Ze geven geen plaats aan jeugdige bloei

Toen niet, nu niet

In de bladeren van bloed, in het leven van de stam

Ik ben dood voor de hele wereld

Behalve wanneer de geluiden slapen of zich verbergen