Sous La Dague - Rome

You would trade the moss of our hometowns

For a kingdom of grain

You tried to spit it out on your way south

But it still sticks to the roof of your mouth

You’ve had them drag you off by the hair

You had them wait for you over there

Behind the towers — behind the flowers

On anger’s white throne

But I don’t care for your milk and honey

Nor do I wish to be wrapped up

In the silence of money

Me who cared for flour and oil

Who cared for blood-drenched soil

And slept the sleep of apples and gold

As in the stories of old

And I don’t care for your grass-given grief

For your pain’s left me locked in disbelief

Among the towers — among the flowers

On anger’s white throne

And what strange sheep we are

With the wool pulled over our eyes

And what strange fruit we bare

When we’re stuffed with hatred and lies

Despite my silence and my attempts at reserve

You pushed me to smother

You pushed me to serve

They ought to be warned

Against your poetry and charm

They ought to be warned against you

Now finish this harvest

And sprinkle my boots with your wine

Now that our fears are whistling in flocks

In the dust and sobs of time

Around the towers — around the flowers

On anger’s white throne

Among the towers — in the orchards of rome

Come closer, come closer still

Je zou het mos van onze woonplaatsen ruilen

Voor een koninkrijk van granen

Je probeerde het uit te spugen op weg naar het zuiden

Maar het plakt nog steeds aan je verhemelte

Je hebt ze je bij de haren laten slepen

Je liet ze daar op je wachten

Achter de torens — achter de bloemen

Op de witte troon van woede

Maar ik geef niet om je melk en honing

Ik wil ook niet worden ingepakt

In de stilte van geld

Ik die voor meel en olie zorgde

Wie zorgde voor met bloed doordrenkte grond?

En sliep de slaap van appels en goud

Zoals in de verhalen van weleer

En ik geef niets om je door gras veroorzaakte verdriet

Want je pijn heeft me in ongeloof achtergelaten

Tussen de torens — tussen de bloemen

Op de witte troon van woede

En wat voor rare schapen zijn we

Met de wol over onze ogen getrokken

En wat voor vreemd fruit hebben we?

Als we vol zitten met haat en leugens

Ondanks mijn stilte en mijn pogingen om te reserveren

Je duwde me om te smoren

Je dwong me om te dienen

Ze moeten worden gewaarschuwd

Tegen je poëzie en charme

Ze zouden tegen u moeten worden gewaarschuwd

Nu deze oogst afmaken

En besprenkel mijn laarzen met je wijn

Nu onze angsten in zwermen fluiten

In het stof en snikken van de tijd

Rond de torens — rond de bloemen

Op de witte troon van woede

Tussen de torens — in de boomgaarden van Rome

Kom dichterbij, kom nog dichterbij