Flowers From Exile - Rome

I shall ask you for forgiveness

For all the things that i have done

I should have known better

But i won’t ask for love nor shelter

Think of me as the one to remain unknown

For more than i you have been a face to hide

You have become a name to forget

Would you ever surrender?

We stay far from you who wait petrified

Inside your countries fortified

Your dread of the deep

So unlike our dread of sleep

You won’t quench this glow

You won’t stem this tide

For your conventions are ruin

Your tools are death to me

So how dare you molest the seas

You masters of deceit

Are you still surprised

At how our pain dissolves into sound

Into one voice

At this our loneliness more verdict than choice

More than i you have been a face to hide

You have become a stain to forget

A shame to reject

So nevermind

All our fears, all our tears

Oh, no, nevermind

…the flowers we send you!

Ik zal je om vergeving vragen

Voor alle dingen die ik heb gedaan

Ik had beter moeten weten

Maar ik zal niet om liefde of onderdak vragen

Zie mij als degene die onbekend blijft

Al meer dan ik ben je een gezicht om te verbergen

Je bent een naam geworden om te vergeten

Zou je je ooit overgeven?

We blijven ver van jullie die versteend wachten

Binnen uw landen versterkt

Je angst voor de diepte

Dus in tegenstelling tot onze angst om te slapen

Je zult deze gloed niet doven

Je zult dit tij niet keren

Want je conventies zijn een ruïne

Je tools zijn de dood voor mij

Dus hoe durf je de zeeën te molesteren?

Jullie meesters van bedrog

Ben je nog steeds verrast?

Hoe onze pijn oplost in geluid

In één stem

Hierop is onze eenzaamheid meer een oordeel dan keuze

Meer dan ik ben je een gezicht om te verbergen

Je bent een vlek geworden om te vergeten

Jammer om te weigeren

Dus laat maar zitten

Al onze angsten, al onze tranen

Oh nee, laat maar

...de bloemen die we u sturen!