Der Krieg - Rome

Du wirst erobern und vergessen wofür

Wirst den Freistatt erzwingen

Dor es wird tot sein in Dir

All das schöne Leben, das sich da regen sollte

Erkaltet auch das Feuer, das man doch hegen wollte

In der Völker grausamen Spiel

Und trägt Dein Herz darum die Schand' auch noch so leicht

Und fragt er Schmerz warum — die Hand wird doch gereicht

Denn fremde Brüder liegen tot — einer im Schnee, einer im Meer

Und unsere Welt steht schwindend, verschlossen

Uns reift die Ernte nicht mehr

In der Völker grausamen Spiel

Ich weiß um die Zeit, weiß um die Schuld

Um dafür zu streiten, was Träume uns zeigten, fehlt uns die Geduld

Drum glaube an solch' graubrauner Irrlichter Sieg

Drum schrei nach Schranke, Zaun und Mauer

Und letzlich nach Krieg — der Völker grausamstes Spiel

Je zult overwinnen en vergeten waarvoor?

Zal het heiligdom afdwingen

Dor het zal dood zijn in jou

Al het mooie leven dat zich daar zou moeten roeren

Het vuur dat men wilde koesteren wordt ook koud

In het wrede spel van de mensen

En daarom verdraagt ​​je hart de schaamte zo licht

En hij vraagt ​​pijn waarom - de hand is uitgestrekt

Want vreemde broers liggen dood - één in de sneeuw, één in de zee

En onze wereld staat steeds kleiner, gesloten

Onze oogst is niet meer rijp

In het wrede spel van de mensen

Ik weet van de tijd, weet van de schuld

We missen het geduld om te pleiten voor wat dromen ons laten zien

Geloof daarom in zo'n grijsbruine dwaallichtoverwinning

Dus schreeuw om barrières, hekken en muren

En tot slot na de oorlog - het meest wrede spel van het volk