Nemmeno per un'ora - Riccardo Polidoro

Io corro in macchina e il cuore lacrima

cerchi un’altra scusa e poi,

dimmi la verità che sei patetica

che cos'è successo a noi.

Per me che eri il cielo ed i pensieri,

che cosa credi, è facile restare soli

Visione elastica, sarà fantastica

la mia vita senza te

che a volte isterica mi fai la predica,

te la prendi sempre con me.

E te la tiri, non sei mica una star

mi guardi e poi ridi, mi rubi l’anima.

Ma io sto qua

ad aspettare il tuo sorriso

come vento all’improvviso,

come luce dalle stelle

troppo bella è la tua pelle,

come il rosso dell’autunno

stretto dentro questa mano,

come il cuore a pezzi che

vorrebbe dirti che

ti amo… si, io ti amo.

Non posso stare senza te nemmeno per un’ora

perché tu sei il fuoco che mi brucia ancora.

Silenzio empirico, la storia è in bilico,

tu scendi dalla macchina.

A questo punto sai, l’istinto è andare via,

e lasciarti dove sei.

Guardo il sole, che è dentro gli occhi tuoi

e dico amore

fai pure quel che vuoi.

Ma io sto qua

ad aspettare il tuo sorriso

come vento all’improvviso,

come luce dalle stelle

troppo bella è la tua pelle,

come il rosso dell’autunno

stretto dentro questa mano,

come il cuore a pezzi che

vorrebbe dirti che

ti amo… io, si, ti amo.

Non posso stare senza te nemmeno per un’ora

perché tu sei il fuoco che mi brucia ancora.

Anche tu hai paura

che finisca la nostra avventura,

come un passo scompare leggero

in un sentiero.

Starò lì tra le mura

a guardare nel cielo la luna,

a capire che cosa non va.

E perché sto qua

ad aspettare il tuo sorriso

come vento all’improvviso,

come luce dalle stelle

troppo bella è la tua pelle,

come il rosso dell’autunno

stretto dentro questa mano,

come il cuore a pezzi che

vorrebbe dirti che

ti amo… si, io ti amo.

Non posso stare senza te nemmeno per un’ora

perché tu sei il fuoco che mi brucia ancora.

Ik ren naar de auto en mijn hart huilt

je zoekt een ander excuus en dan,

vertel me de waarheid, je bent zielig

wat is er met ons gebeurd.

Voor mij die de lucht en gedachten waren,

wat denk je, het is makkelijk om alleen te zijn

Elastisch zicht, het zal geweldig zijn

mijn leven zonder jou

die me soms hysterisch laten preken,

je reageert het altijd op mij af.

En je doet het rustig aan, je bent geen ster

je kijkt me aan en dan lach je, je steelt mijn ziel.

Maar ik blijf hier

te wachten op je glimlach

als een plotselinge wind,

als licht van de sterren

je huid is te mooi,

zoals het rood van de herfst

in deze hand gehouden,

zoals het hart in stukken dat

wil je dat graag vertellen

Ik hou van je... ja, ik hou van je.

Ik kan niet zonder je, zelfs geen uur

omdat jij het vuur bent dat me nog steeds verbrandt.

Empirische stilte, de geschiedenis staat op het spel,

je stapt uit de auto.

Op dit punt weet je, het instinct is om te vertrekken,

en laat je waar je bent.

Ik kijk naar de zon, die in je ogen zit

en ik zeg liefde

doe wat je wilt.

Maar ik blijf hier

te wachten op je glimlach

als een plotselinge wind,

als licht van de sterren

je huid is te mooi,

zoals het rood van de herfst

in deze hand gehouden,

zoals het hart in stukken dat

wil je dat graag vertellen

Ik hou van je... ja, ik hou van je.

Ik kan niet zonder je, zelfs geen uur

omdat jij het vuur bent dat me nog steeds verbrandt.

Ook jij bent bang

laat ons avontuur eindigen,

als een stap, verdwijnt het lichtjes

op een pad.

Ik zal daar binnen de muren blijven

om naar de maan aan de hemel te kijken,

om te begrijpen wat er mis is.

En waarom ik hier ben

te wachten op je glimlach

als een plotselinge wind,

als licht van de sterren

je huid is te mooi,

zoals het rood van de herfst

in deze hand gehouden,

zoals het hart in stukken dat

wil je dat graag vertellen

Ik hou van je... ja, ik hou van je.

Ik kan niet zonder je, zelfs geen uur

omdat jij het vuur bent dat me nog steeds verbrandt.