Slouching Towards Bethlehem - Redemption

Turned and tossed in this widening flight

And I can’t find my bearings

The voice that called me once is lost

And the silence left is tearing at me

Everything’s starting to fall apart

The center cannot hold

The blood-dimmed tide is loosed upon us

And innocence is drowning

All around the best of men are lacking in conviction

While the wicked and the worst are full of passion and intent

All we have is falling apart

The center cannot hold

The blood-dimmed tide has covered us

And the innocent are drowning

Surely there’s some revelation coming close at hand — a second coming

I can barely mouth the words before the images assault me

Somewhere in the desert, a monstrous affront turns its pitiless gaze to me

Its blinding stare is like the sun

I turn my eyes and fight to shake it but it’s frozen in my mind

The darkness drops again, but now I know

Twenty centuries of sleep have been shaken to a nightmare

What rough beast, its hour come ‘round at last

Slouches towards Bethlehem, waiting to be born?

All we have has fallen apart

The center could not hold

The blood-dimmed tide was loosed

And the innocent have drowned

Draaide en gooide in deze breder wordende vlucht

En ik kan me niet oriënteren

De stem die me ooit heeft gebeld, is verloren

En de stilte die overblijft, verscheurt me

Alles begint uit elkaar te vallen

Het centrum kan niet vasthouden

Het met bloed gedimde tij wordt op ons losgelaten

En onschuld verdrinkt

Over het algemeen ontbreekt het de beste mannen aan overtuiging

Terwijl de slechten en de slechtsten vol passie en intentie zijn

Alles wat we hebben is uit elkaar vallen

Het centrum kan niet vasthouden

Het met bloed gedimde tij heeft ons bedekt

En de onschuldigen verdrinken

Er komt vast wel een openbaring in de buurt - een tweede komst

Ik kan de woorden amper uitspreken voordat de beelden me overvallen

Ergens in de woestijn richt een monsterlijke belediging zijn meedogenloze blik op mij

Zijn verblindende blik is als de zon

Ik draai mijn ogen en vecht om het te schudden, maar het is bevroren in mijn gedachten

De duisternis valt weer, maar nu weet ik het

Twintig eeuwen slaap zijn veranderd in een nachtmerrie

Wat een ruw beest, zijn uur komt eindelijk rond

Slouches richting Bethlehem, wachtend om geboren te worden?

Alles wat we hebben is uit elkaar gevallen

Het centrum kon het niet houden

Het met bloed gedimde tij werd losgemaakt

En de onschuldigen zijn verdronken