Memory - Redemption

I still remember the sound of your voice calling out my name

And I still remember my face examining itself, knowing things would never be the same

I still remember your smiling face across a crowded room

And I still remember, through the weathering of time, that first embrace that

sealed our doom

Your eyes stare at me, from every storefront

And your voice calls to me from every restaurant

And your laughter pierces me as I stand beneath the open sky

And your absence murders me as I sleep perchance to die

Seems like to escape is what I ought to do But every road I take brings me back to you

I am frozen in the moment

Clinging to your memory

And I don’t

Want the ignorance that a spotless mind would bring

But I’m

Scared my dying breath may be your name

It’s just like I sang to you — everyone knows that we live in a world

Where people give bad names to beautiful things

And if it’s really true that people should leave once they’ve

Got what they came for, I certainly hope that you’re holding it close to you now

I still remember the sunlight on your face that warm November day

And I still remember, my heartbeat quickened by desire, unaware of prices I would pay

I still remember the closing door the night we said goodbye, and I still

Remember losing you for good and knowing that a part of me had died

And I still pray that things will be alright

And I pray you’ll think of me tonight

And I know somehow I’ll be alright and I hope that you’re the same…

Ik herinner me nog het geluid van je stem die mijn naam roept

En ik herinner me nog dat mijn gezicht zichzelf bekeek, wetende dat de dingen nooit meer hetzelfde zouden zijn

Ik herinner me nog je lachende gezicht in een overvolle kamer

En ik herinner me nog steeds, door de verwering van de tijd, die eerste omhelzing dat

onze ondergang bezegeld

Je ogen staren me aan, vanaf elke etalage

En je stem roept mij vanuit elk restaurant

En je lach doorboort me terwijl ik onder de blote hemel sta

En je afwezigheid vermoordt me terwijl ik slaap om te sterven

Het lijkt erop dat ontsnappen is wat ik zou moeten doen, maar elke weg die ik neem, brengt me terug naar jou

Ik ben bevroren in het moment

Vasthouden aan je geheugen

En ik niet

Wil je de onwetendheid die een vlekkeloze geest zou brengen?

Maar ik ben

Bang dat mijn laatste adem misschien jouw naam is

Het is net alsof ik voor je zong - iedereen weet dat we in een wereld leven

Waar mensen mooie dingen een slechte naam geven

En als het echt waar is dat mensen moeten vertrekken als ze dat eenmaal hebben gedaan

Ik heb waar ze voor kwamen, ik hoop echt dat je het nu dicht bij je houdt

Ik herinner me nog het zonlicht op je gezicht die warme novemberdag

En ik herinner me nog steeds, mijn hartslag versnelde door verlangen, me niet bewust van de prijzen die ik zou betalen

Ik herinner me nog de sluitende deur op de avond dat we afscheid namen, en ik nog steeds

Weet je nog dat ik je voorgoed verloor en wist dat een deel van mij was gestorven

En ik bid nog steeds dat het goed komt

En ik bid dat je vanavond aan me denkt

En ik weet dat ik op de een of andere manier in orde zal zijn en ik hoop dat jij hetzelfde bent...