At Day's End - Redemption

In quiet hours, still awake

I listen to each breath you take

And I wonder what you dream about

How far we’ve come, since we were young

Our preconceptions now undone

So I wonder what you dream about

I’m mine, I might be soaring

Pushing things to greater heights

But like Icarus, the flames are real

And dreams turn into nightmares

I know my wings might falter once up in the sky

But I don’t want to fall — I want to fly

I never saw myself as one who went outside the lines

Our life’s momentum takes us, and in an instant it’s behind us

It’s sacrilege to take advantage of the blind

But what about uncertainties that work to cloud our mind?

If our perception causes us to go astray

Who can help us try to find our way?

I never saw myself as one whose life was just a race out of control

But in the mirror I see the lines grow deeper on my face

It’s sacrilege to take advantage of the blind

But what about uncertainties that work to cloud our mind?

If our perception causes us to go astray

Who can help us try to find our way?

When I look back on all that’s happened

When I look back on choices I have made

Should I regret the contours of my path?

The broken cobblestones that I have paved?

We’re only given just so many sunny days

We’re only given so much time to build a life

Our choices all along the way construct a maze

And when our time is up we could be trapped inside

Lost in fantasies and never to return

While we are building, tearing down or making plans

The days are vanishing, the world won’t fail to turn

Choices have consequences, limiting our future

And yet the weight of outcomes cannot be discerned

Make them wisely, child

It’s hard to look around me now at everything I have

And not derive contentment from it all

Dreams made real, and the future unforeseen has played out well

But is contentment the enemy of growth?

Could I have overlooked what might have mattered most?

You must have been something else when you were younger

You must have been something else when you were free

When all that you had was time and the world of choices was yours

And you chose me

We spend half our lives repairing bridges that our selfish actions helped

destroy

But it’s still so hard for us to recognize that a life is such a fragile toy

We spend half our lives making disguises;

we perfect and use them as our tools

Then spend all of our remaining years searching for something we cannot fool

At day’s end we’ll throw out our disguises with nothing to defend

At day’s end we’ll pick up all the pieces and learn to live again

When you look back on all that’s happened, would you do it all again?

That’s the honest measure of our lives

Knowing then what you know now, would you choose me once again?

That’s the question carrying most weight at day’s end

I know my wings have faltered once up in the sky

But even if you’re falling, there’s still time to fly

And looking with dispassion at the choices I have made

I know it’s self-defeating to carry regret onto my grave

I know that there’s a reason why my road returns to you

And why, despite the obstacles we both had to fight through

We both have had our doubts, but I think we know it’s true

That you remain the best of me, and I the best of you

And all our struggles, and every time we’ve cried

They’re rendered meaningless in our embrace

‘Cause we’re still standing, and nothing can prevail

Against a love that’s meant to be

At day’s end we put down our disguises with nothing to defend

At day’s end we pick up all the pieces and learn to love again

In stille uren, nog steeds wakker

Ik luister naar elke ademhaling die je neemt

En ik vraag me af waar je over droomt

Hoe ver we zijn gekomen, sinds we jong waren

Onze vooroordelen nu ongedaan gemaakt

Dus ik vraag me af waar je over droomt

Ik ben van mij, ik zou kunnen stijgen

Dingen naar grotere hoogten tillen

Maar net als Icarus zijn de vlammen echt

En dromen veranderen in nachtmerries

Ik weet dat mijn vleugels een keer in de lucht kunnen haperen

Maar ik wil niet vallen — ik wil vliegen

Ik zag mezelf nooit als iemand die buiten de lijntjes ging

De dynamiek van ons leven neemt ons mee, en in een oogwenk ligt het achter ons

Het is heiligschennis om te profiteren van de blinden

Maar hoe zit het met onzekerheden die onze geest vertroebelen?

Als onze perceptie ervoor zorgt dat we op een dwaalspoor raken

Wie kan ons helpen onze weg te vinden?

Ik zag mezelf nooit als iemand wiens leven gewoon een uit de hand gelopen race was

Maar in de spiegel zie ik de lijntjes dieper worden op mijn gezicht

Het is heiligschennis om te profiteren van de blinden

Maar hoe zit het met onzekerheden die onze geest vertroebelen?

Als onze perceptie ervoor zorgt dat we op een dwaalspoor raken

Wie kan ons helpen onze weg te vinden?

Als ik terugkijk op alles wat er is gebeurd

Als ik terugkijk op de keuzes die ik heb gemaakt

Moet ik spijt hebben van de contouren van mijn pad?

De gebroken kasseien die ik heb geplaveid?

We hebben maar zo veel zonnige dagen

We krijgen maar zo veel tijd om een ​​leven op te bouwen

Onze keuzes construeren een doolhof

En als onze tijd om is, kunnen we binnen opgesloten zitten

Verdwaald in fantasieën en om nooit meer terug te keren

Terwijl we bouwen, afbreken of plannen maken

De dagen verdwijnen, de wereld zal niet nalaten te draaien

Keuzes hebben gevolgen en beperken onze toekomst

En toch kan het gewicht van de resultaten niet worden onderscheiden

Maak ze wijs, kind

Het is moeilijk om nu om me heen te kijken naar alles wat ik heb

En er geen tevredenheid uit halen

Dromen zijn werkelijkheid geworden en de onvoorziene toekomst heeft goed uitgepakt

Maar is tevredenheid de vijand van groei?

Had ik misschien over het hoofd gezien wat het belangrijkst was?

Je moet iets anders zijn geweest toen je jonger was

Je moet iets anders zijn geweest toen je vrij was

Toen alles wat je had tijd was en de wereld aan keuzes van jou was

En jij koos mij

We besteden de helft van ons leven aan het repareren van bruggen die onze zelfzuchtige acties hebben geholpen

kapot maken

Maar het is nog steeds zo moeilijk voor ons om te erkennen dat een leven zo'n kwetsbaar stuk speelgoed is

We besteden de helft van ons leven aan het maken van vermommingen;

we perfectioneren en gebruiken ze als onze tools

Breng dan al onze resterende jaren door met zoeken naar iets dat we niet voor de gek kunnen houden

Aan het eind van de dag gooien we onze vermommingen weg en hebben we niets meer te verdedigen

Aan het einde van de dag pakken we alle stukjes op en leren we weer te leven

Als je terugkijkt op alles wat er is gebeurd, zou je het dan allemaal opnieuw doen?

Dat is de eerlijke maatstaf van ons leven

Als je dan weet wat je nu weet, zou je dan weer voor mij kiezen?

Dat is de vraag die aan het eind van de dag het zwaarst weegt

Ik weet dat mijn vleugels een keer in de lucht zijn gefaald

Maar zelfs als je valt, is er nog tijd om te vliegen

En nuchter kijkend naar de keuzes die ik heb gemaakt

Ik weet dat het zelfvernietigend is om spijt op mijn graf te dragen

Ik weet dat er een reden is waarom mijn weg naar jou terugkeert

En waarom, ondanks de obstakels waar we allebei doorheen moesten vechten?

We hebben allebei onze twijfels gehad, maar ik denk dat we weten dat het waar is

Dat jij de beste van mij blijft, en ik de beste van jou

En al onze worstelingen, en elke keer dat we hebben gehuild

Ze worden zinloos gemaakt in onze omhelzing

'Omdat we nog steeds staan, en niets kan zegevieren

Tegen een liefde die bedoeld is te zijn

Aan het eind van de dag leggen we onze vermommingen neer en hebben we niets meer te verdedigen

Aan het eind van de dag pakken we alle stukjes op en leren we weer lief te hebben