Crying About the Planets - Ratboys

Laying out, upon the ground

It started when he vanished

The sledge crept up to the mouth

Slipping into crevasses

A broken lieutenant

Strong wind and pale light

His body fell into the ice

Once or twice, I thought I might

Take my life and throw it

Into that great abyss

But, I must admit I’d be remiss

If I didn’t tell you

That I can’t quit this

Hell is frozen, and it’s relentless

Eat my dogs, one by one

And cry about the planets

In this ceaseless stretch of white

Will I ever live to go

Back to Australia?

The red rocks glow at night

It’s tough to recall because everything is white

Every last one of them is gone

Every last one of them is gone

Every last one of them is gone

Every last one of them is gone

Every last one of them is dead

Every last one of them is dead

Every last one of them is dead

Every last one of them is dead

Liggend, op de grond

Het begon toen hij verdween

De slee kroop tot aan de monding

In spleten glippen

Een gebroken luitenant

Sterke wind en bleek licht

Zijn lichaam viel in het ijs

Een of twee keer, dacht ik dat ik dat wel zou kunnen

Neem mijn leven en gooi het weg

In die grote afgrond

Maar ik moet toegeven dat ik nalatig zou zijn

Als ik het je niet heb verteld

Dat ik hier niet mee kan stoppen

De hel is bevroren, en het is meedogenloos

Eet mijn honden één voor één op

En huilen over de planeten

In dit onophoudelijke stuk wit

Zal ik ooit leven om te gaan?

Terug naar Australië?

De rode rotsen gloeien 's nachts

Het is moeilijk te herinneren omdat alles wit is

Ze zijn stuk voor stuk weg

Ze zijn stuk voor stuk weg

Ze zijn stuk voor stuk weg

Ze zijn stuk voor stuk weg

Elke laatste van hen is dood

Elke laatste van hen is dood

Elke laatste van hen is dood

Elke laatste van hen is dood