My Captivity by Savages - Rasputina

This is «The Story of My Captivity by Savages,» or «How I Learned to Fight»

By Eliza Elizabeth Cook, age 13

Writ in my own hand on this, the 23rd day of August, 1829

«Fine Day for a Flaying,» or «The Brutal Massacre of All I Held Dear.»

Chapter one

The valley that runs down the trail over the west bank of the glorious state of

Natchez-Pierce was the site of my own hideous undoing.

My whole family was lain

waste, no care taken by the natives that even baby Coolidge was to be spared an

ounce of pain

How I came to be spared, by the grace of God, I shall never know

I had been smashed in the head with a boulder over fourteen times by a young

Indian brave.

When I awoke, with eyes still stinging from the smouldering

decimation, my large blue eyes looked up into the burning sun of the late

summer sky.

No sooner had I stirred when four horsemen approached my wilted

carcasse.

In their stilted English, they told me in great detail how they had

massacred mine own Ma and Pa, how my elder brother Ham had given no resistance

to his own flogging, and how easy it had been to make my sickly sister,

Sarah Susanna, wail and sob like a sea creature.

(Boo hoo!)

I clenched my long, graceful fingers into tight fists at my sides,

and turning my head away, laughed quietly to myself.

(Ha ha ha!

) If these human animals believed that they had captured a nubile and willing

young white slave girl, they were sorely mistaken

I felt about my waist for a weapon.

Oftentimes, I kept sewing tools hanging

from ribbons pinned to my dress.

«Looking for this?»

the handsomest warrior

asked, holding my sterling pinking shears up between two red fingers as he

looked down from his steed at my writhing confusion

Brushing a strand of pale yellow hair from my brow, I pretended to reach for a

stray silken slipper that I had spied nearby, but swiftly darted up and in

between the flanks of the wild mustangs that stood majestically before me!

The silent commander had only to reach down to capture me by the hair.

Yanking hard, he pulled me upright, and twisted my fair face up to meet his

cold, cold gaze.

I shall never forget my realization upon that moment that my

freedom had thus been robbed.

And that although my pleasing mortal shell was

intact, I, Eliza Elizabeth Jane Cook, was to become a handmaiden to a number of

verile, half-naked nomads, and that this ordeal would continue fourteen years

Dit is «Het verhaal van mijn gevangenschap door wilden» of «Hoe ik leerde vechten»

Door Eliza Elizabeth Cook, 13 jaar oud

Schrijf in mijn eigen hand op deze, de 23e dag van augustus 1829

"Fijne dag voor een villen", of "The Brutal Massacre of All I Hd Dear."

Hoofdstuk een

De vallei die langs het pad loopt over de westelijke oever van de glorieuze staat

Natchez-Pierce was de plaats van mijn eigen afschuwelijke ondergang.

Mijn hele gezin werd vermoord

afval, geen zorg besteed door de inboorlingen dat zelfs baby Coolidge zou worden gespaard en

ons pijn

Hoe ik werd gespaard, door de genade van God, ik zal het nooit weten

Ik was meer dan veertien keer op mijn hoofd geslagen met een rotsblok door een jonge

Indiase moedig.

Toen ik wakker werd, met ogen die nog steeds prikten van het smeulen

decimering, mijn grote blauwe ogen keken omhoog in de brandende zon van de late

zomer hemel.

Ik had me nog niet bewogen toen vier ruiters mijn verlepten naderden

karkas.

In hun hoogdravende Engels vertelden ze me tot in detail hoe ze hadden

mijn eigen Ma en Pa afgeslacht, hoe mijn oudere broer Cham geen weerstand had geboden

tot zijn eigen geseling, en hoe gemakkelijk het was geweest om mijn ziekelijke zus te maken,

Sarah Susanna, jammer en snik als een zeedier.

(Boehoe!)

Ik balde mijn lange, sierlijke vingers tot stevige vuisten langs mijn zijden,

en mijn hoofd afwendend, lachte zachtjes in mezelf.

(Ha ha ha!

) Als deze menselijke dieren geloofden dat ze een huwbare en gewillige hadden gevangen

jonge blanke slavin, ze hadden het mis

Ik voelde aan mijn taille als een wapen.

Vaak bleef ik naaigereedschap hangen

van linten die aan mijn jurk zijn vastgemaakt.

"Zoek je dit?"

de knapste krijger

vroeg, terwijl ik mijn sterling kartelschaar omhoog hield tussen twee rode vingers terwijl hij

keek van zijn paard naar mijn kronkelende verwarring

Terwijl ik een lok lichtgeel haar van mijn voorhoofd veegde, deed ik alsof ik naar een

verdwaalde zijden pantoffel die ik in de buurt had bespied, maar snel naar boven schoot en erin

tussen de flanken van de wilde mustangs die majestueus voor me stonden!

De stille commandant hoefde alleen maar naar beneden te reiken om me bij de haren te pakken.

Hij trok hard, trok me rechtop en draaide mijn schone gezicht omhoog om de zijne te ontmoeten

koude, koude blik.

Ik zal nooit mijn besef op dat moment vergeten dat mijn...

vrijheid was dus beroofd.

En dat hoewel mijn aangename sterfelijke omhulsel...

intact was, zou ik, Eliza Elizabeth Jane Cook, dienstmaagd worden van een aantal

echte, halfnaakte nomaden, en dat deze beproeving veertien jaar zou duren