Sonu Yok - Rapozof

Elimde bir bıçak ve bilekte kelepçe

Rüyam yakındı gerçeğe uyandım;

elim kan içinde

Gözlerin soğuk öyle bakma kalbim dondu!

Arkadaşlar geldi nerdeydin diye sordu

Hiç kimseden değil bi ara kendimden kaçtım

Olur olmaz şeylere çocuk gibi kandım

Bana kızdın sanırım, biliyorum nedenini

Çekerek derdi kederi ödedim bedelini

Penceremden baktığımda: yağmurlu gökyüzü

Ellerin olmasada bu gözlerinden ötürü

Aşk bana kargaşa ve sorunlar getirdi

Bi gün divana olacağımı kim bilebilirdi?

Dinler beni insanlar karanlık odasında

Uykuya dalarlar tamda nakarat sonrasında

Bunlar yaşadıklarım sakın sanma masal

Uykuya dal diye anlattığım ahval.

Günler geçer hep aynı terane, n’olursun yaramı deşme

Ağlarım iki gözüm iki çeşme, söyle, ne kaldı geriye?

Bu yalnızlığın sonu yok!

Yaktığın mum her gün eriyor

Yerine biri gelemez beni sevemez, senden başkası.

İlham perim yeri gelir beni delirtebilir

Katibim her bi verse'üm ayrı bir roman

Sahici bir sahiplik yüreğin en dibinde

Şanslarını iyi kullan o attığı sürece

Göreceksin gelecek sanada bahar

Karlar yağdırır saçına o elvedalar

Binalar var artık dumanlar kaoslar

Zevkler bi anlık kumardan yaşamlar

Şakam yok sıkarım, kuru sıkı silahım

Onlar iç karartır bende bela ararım

Benim yanım senin yanın seni yerim esmer

Vuslat gerek artık çok çektik dert keder

Verem eder adamı severken çekilen hasret

Sabahları görürüm her gün çöker kasvet

Seri şairim ve gelecek daha serisi

Ne varsa eskide tat vermez yenisi.

Günler geçer hep aynı terane, n’olursun yaramı deşme

Ağlarım iki gözüm iki çeşme, söyle, ne kaldı geriye?

Bu yalnızlığın sonu yok!

Yaktığın mum her gün eriyor

Yerine biri gelemez beni sevemez, senden başkası.

Een mes in mijn hand en handboeien om de pols

Mijn droom was dichtbij, ik werd wakker met de realiteit;

mijn hand zit onder het bloed

Je ogen zijn koud, kijk me niet zo aan, mijn hart is bevroren!

Vrienden kwamen en vroegen waar je was

Ik liep een tijdje weg van mezelf, niet van iemand

Ik viel voor de onmogelijke dingen als een kind

Ik denk dat je boos op me bent, ik weet waarom

Ik betaalde de prijs van verdriet door te trekken

Als ik uit mijn raam kijk: regenachtige lucht

Zelfs als je geen handen hebt vanwege deze ogen

Liefde bracht me onrust en problemen

Wie wist dat ik op een dag op de bank zou zitten?

Mensen luisteren naar me in de donkere kamer

Ze vallen direct na het refrein in slaap

Dit zijn mijn ervaringen, denk niet dat het een sprookje is

Het moment dat ik je zei om in slaap te vallen.

Dagen gaan voorbij, het is altijd hetzelfde liedje, snij alsjeblieft niet in mijn wond

Ik huil, mijn ogen zijn twee fonteinen, vertel me, wat is er nog over?

Er komt geen einde aan deze eenzaamheid!

De kaars die je aansteekt smelt elke dag

Niemand kan mij vervangen, niemand anders dan jij.

Mijn muze kan komen en me gek maken

Mijn klerk, elk vers is een aparte roman

Echt eigendom zit diep in het hart

Grijp je kansen, zolang hij gooit

Je zult zien dat de lente naar je toe komt

Het sneeuwt op je haar, het zegt vaarwel

Er zijn nu gebouwen rook, chaos

Plezier, levens van direct gokken

Geen grapje, ik ben strak, mijn pistool is droog

Ze somber en ik zoek problemen

mijn kant is jouw kant ik eet je brunette

We hebben een vuslat nodig, we hebben nu veel geleden

Tuberculose is het verlangen terwijl je van de man houdt

Ik zie de ochtend elke dag dat de somberheid neerdaalt

Ik ben een seriedichter en er komen nog meer series

Wat oud is, smaakt niet nieuw.

Dagen gaan voorbij, het is altijd hetzelfde liedje, snij alsjeblieft niet in mijn wond

Ik huil, mijn ogen zijn twee fonteinen, vertel me, wat is er nog over?

Er komt geen einde aan deze eenzaamheid!

De kaars die je aansteekt smelt elke dag

Niemand kan mij vervangen, niemand anders dan jij.