Zied ievas Siguldā - Раймонд Паулс, Viktors Lapčenoks

Kaist smaržās gaiss kā liesma telpā,

Šķiet seno teiksmu balsis san.

Pie tevis, Gauja, tavā elpā

Man sirdī tāla, man sirdī tāla,

Tāla atbalss skan.

Zied ievas Siguldā,

Zied ievas Siguldā,

Zied ievas Siguldā,

Siguldā, zied Siguldā.

Snauž pilskalns gurdā sapnī liegi,

No zemes dzīlēm skurbums tvan,

Pār Gauju kaisās ziedu sniegi,

Bet sirdī tāla, bet sirdī tāla,

Tāla atbalss skan.

Zied ievas Siguldā…

Mulst prāts, un atvars dzelmes atver,

Un dzīve vēlreiz pamāj man,

Un mani ziedu rokas satver,

Bet sirdī tāla, bet sirdī tāla,

Tāla atbalss skan.

Zied ievas Siguldā…

Ruik de geur van lucht als een vlam in een kamer

Het lijkt erop dat de stemmen van oude gezegden san.

Met jou, Gauja, in je adem

Ik heb een hart, ik heb een hart,

Er klinkt een lange echo.

Bloeit in Sigulda,

Bloeit in Sigulda,

Bloeit in Sigulda,

In Sigulda bloeit in Sigulda.

De kasteelheuvel sluimert in een droom,

Verdriet stijgt op uit de diepten van de aarde,

Sneeuw waait over de Gauja,

Maar ver van hart, maar ver van hart,

Er klinkt een lange echo.

Bloemen in Sigulda ied

Mulst de geest, en de opening opent de bodem,

En het leven knikt weer naar mij,

En de hand van de bloem houdt mij vast,

Maar ver van hart, maar ver van hart,

Er klinkt een lange echo.

Bloemen in Sigulda ied