Sargies Vēja - Viktors Lapčenoks, Раймонд Паулс

Sargies vēja, kas pie loga

Augu nakti zarus šūpo

Augu nakti zarus šūpo

Noskaudīs tas nemanāmi

Vārdus, kuri mirdz mums lūpās

Vārdus, kuri mirdz mums lūpās

Noskaudīs, un tik pēc gada

Līdz ar jaunu rūpju ziemu

Līdz ar jaunu rūpju ziemu

Atdos atpakaļ to rudens

Rudens, kurš vēl klīst pa ciemu

Rudens, kurš vēl klīst pa ciemu

Tik ilgi, kamēr

Mūsu mīla nenovecos

Mūsu mīla nenovecos

Mums no ziemas nav ko bīties

Kamēr tev pie mana pleca

Kamēr man pie tava pleca

Dzīvē lemts būs sasildīties

Sargies tumsas, kas ap māju

Augu nakti klusi staigā

Augu nakti klusi staigā

Noskaudīs tā nemanāmi

Gaismu, kura spīd mums vaigā

Gaismu, kura spīd mums vaigā

Noskaudīs, un tik pēc gada

Līdz ar jaunu rūpju ziemu

Līdz ar jaunu rūpju ziemu

Atdos atpakaļ to rudens

Rudens, kurš vēl klīst pa ciemu

Rudens, kurš vēl klīst pa ciemu

Tik ilgi, kamēr

Mūsu mīla nenovecos

Mūsu mīla nenovecos

Mums no ziemas nav ko bīties

Kamēr tev pie mana pleca

Kamēr man pie tava pleca

Dzīvē lemts būs sasildīties

Pas op voor wind die door het raam valt

De planten zwaaien 's nachts met de takken

De planten zwaaien 's nachts met de takken

Het zal onmerkbaar verdwijnen

Woorden die op onze lippen schijnen

Woorden die op onze lippen schijnen

Afgunst, en zo over een jaar

Met een nieuwe winter van zorg

Met een nieuwe winter van zorg

Zal het in de herfst teruggeven

Herfst, nog steeds door het dorp dwalend

Herfst, nog steeds door het dorp dwalend

Zolang

Onze liefde zal niet oud worden

Onze liefde zal niet oud worden

Van de winter hebben we niets te vrezen

Terwijl je bij mijn schouder bent

Terwijl ik aan je schouder ben

Het leven is gedoemd om op te warmen

Pas op voor de duisternis die het huis omringt

De plant loopt rustig 's nachts

De plant loopt rustig 's nachts

Benijd het onmerkbaar

Het licht dat in onze wangen schijnt

Het licht dat in onze wangen schijnt

Afgunst, en zo over een jaar

Met een nieuwe winter van zorg

Met een nieuwe winter van zorg

Zal het in de herfst teruggeven

Herfst, nog steeds door het dorp dwalend

Herfst, nog steeds door het dorp dwalend

Zolang

Onze liefde zal niet oud worden

Onze liefde zal niet oud worden

Van de winter hebben we niets te vrezen

Terwijl je bij mijn schouder bent

Terwijl ik aan je schouder ben

Het leven is gedoemd om op te warmen