State Of Nature - Pyrrhon

We mourned you

Before you were born

Shed tears for all you’d never know

The quiet bite of fresh snow

The cry forlorn

Of insects and sparrows

Wind in the trees, harvesting

Drained leaves, splendor-worn

Or scattering dew, in the dregs of spring

An August sun that hangs warm

And nurtures the earth’s largesse

Not some fatal furnace

Suspended in darkness

For these, we mourned

You inherit the dust, sons and daughters

Perfect silence, endless summer

And you’ll live, live, live

Fierce and hardened

By the end, forever nigh

You’ll scavenge fat

From the land’s shriveled carcass

But never thrive, never forgive

Us, who drank the world dry

And thirsting still, poured you in

Whose same spasms blind

Bind you by the brainstem

And so you’ll strive

Through the heat and the stillness

With a strength we could not teach

For it was nature’s to give

You inherit the dust, sons and daughters

Perfect silence, endless summer

We hebben om je gerouwd

Voordat je werd geboren

Vergoot tranen voor alles wat je nooit zou weten

De stille hap van verse sneeuw

De schreeuw verloren

Van insecten en mussen

Wind in de bomen, oogsten

Uitgelekte bladeren, pracht gedragen

Of dauw verstrooien, in de droesem van de lente

Een augustuszon die warm hangt

En koestert de vrijgevigheid van de aarde

Niet een of andere fatale oven

Opgeschort in het donker

Om deze hebben we gerouwd

Jij erft het stof, zonen en dochters

Perfecte stilte, eindeloze zomer

En je zult leven, leven, leven

Fel en gehard

Tegen het einde, voor altijd nabij

Je zult vet wegvangen

Van het verschrompelde karkas van het land

Maar gedij nooit, vergeef nooit

Wij, die de wereld droog dronken

En nog steeds dorstend, goot je erin

Wiens dezelfde spasmen blind

Binden je door de hersenstam

En dus zul je ernaar streven

Door de hitte en de stilte

Met een kracht die we niet konden onderwijzen

Want het was de natuur om te geven

Jij erft het stof, zonen en dochters

Perfecte stilte, eindeloze zomer