The Oracle of Nassau - Pyrrhon

There are no crowds out on the streets

No neon lights, no beautiful people

Just vacant windows staring down

At the heaps of ash and charred rags

And the avenues yawn between

Ruins that spike like polygraphs

At the half remembered husks

Int he cordwood-bundled clouds

Why won’t you fucking listen to me?

I’m so close to finding the right words

Look past the sores and the slurring tongue

And take my reality into your heart

You think I’m pathetic

But the truth is mine, not yours

Because when they cut me open

I saw the future coiled up inside

Er is geen drukte op straat

Geen neonlichten, geen mooie mensen

Gewoon lege ramen die naar beneden staren

Op de hopen as en verkoolde vodden

En de wegen gapen ertussen

Ruïnes die pieken als polygrafen

Bij de half herinnerde kaf

In de met cordwood gebundelde wolken

Waarom wil je verdomme niet naar me luisteren?

Ik ben zo dicht bij het vinden van de juiste woorden

Kijk voorbij de zweren en de slurrende tong

En neem mijn realiteit in je hart

Je denkt dat ik zielig ben

Maar de waarheid is de mijne, niet de jouwe

Want toen ze me opensneden

Ik zag de toekomst opgerold van binnen