Сердце мамы - Пётр Лещенко

Кошмарной тёмной ночью

Покрылось сердце дрожью.

Я потеряла любовь свою,

Сын мой оставил меня одну.

Мой славный, мой сыночек.

Забыл ты маму свою…

Тебя молю я Вернуть покой мне…

И слёзно я зову к себе…

Бедное сердце мамы

Еле стучит в груди…

Бедное сердце мамы

Ищет покой в тиши…

Доктора не зовите, —

Сына мне возвратите…

С ним хоть один часок побыть…

Как тяжело мне жить…

Что я отвечу, мама:

Ты ждать давно устала…

Ты потеряла любовь свою…

Сын твой оставил тебя одну…

Как твой грустит сыночек

Один — в кошмаре ночи…

Ты знаешь, мама,

Что слёзы сами

Сжигают серые глаза…

Бедное сердце сына

Еле стучит в груди…

Как среди дней постылых

Силы в себе найти…

Как по снегам бескрайним

Вновь возвратиться к маме?

С ней хоть один часок побыть…

Сколько мне здесь трубить…

Глаза мои устали

Смотреть в чужие дали…

Но не помогут теперь друзья…

И возвратиться в твой мир нельзя…

Я снова слышу шёпот:

«Забыл ты маму свою…

Тебя молю я — вернуть покой мне…

И слёзно я зову к себе…»

Nachtmerrieachtige donkere nacht

Het hart was bedekt met trillen.

ik ben mijn liefde verloren

Mijn zoon liet me alleen.

Mijn glorieuze, mijn zoon.

Je bent je moeder vergeten...

Ik smeek je om mij de vrede terug te geven...

En huilend roep ik mezelf toe...

Moeders arme hart

Nauwelijks kloppen op de borst ...

Moeders arme hart

Rust zoeken in stilte...

Bel de dokter niet -

Geef me mijn zoon terug...

Om minstens een uur bij hem te zijn...

Hoe moeilijk is het voor mij om te leven...

Wat zal ik antwoorden, mama:

Je bent het wachten moe...

Je bent je liefde kwijt...

Je zoon liet je alleen...

Hoe verdrietig is je zoon

Eentje is in de nachtmerrie van de nacht...

Weet je mam

dat de tranen zelf

Brandende grijze ogen...

Arme hart zoon

Nauwelijks kloppen op de borst ...

Als een van de dagen van de hatelijken

Vind kracht in jezelf...

Als op eindeloze sneeuw

Weer terug naar je moeder?

Om minstens een uur bij haar te zijn...

Hoeveel moet ik hier trompetteren...

Mijn ogen zijn moe

Kijk naar de afstanden van anderen...

Maar vrienden helpen nu niet...

En je kunt niet terugkeren naar je wereld...

Ik hoor weer het gefluister:

"Je bent je moeder vergeten...

Ik bid tot u - om de vrede voor mij te herstellen ...

En huilend roep ik mezelf toe..."