Капризная, упрямая - Пётр Лещенко

Капризная, упрямая,

Вы сотканы из роз.

Я старше вас, дитя моё,

Стыжусь своих я слёз.

Капризная, упрямая,

О, как я вас люблю!

Последняя весна моя,

Я об одном молю:

— Уйдите, уйдите, уйдите…

Вы песенка весенняя

Средь мраморных колонн.

Моя же песнь осенняя —

В ней слышны скорбь и стон.

Над сердцем правлю тризну я, —

Вам радость жизнь дарит.

Зачем я вам, капризная,

К вам юноша спешит.

Спешите, спешите, спешите…

Уйдите, уйдите, уйдите…

Eigenzinnig, koppig,

Je bent geweven van rozen.

Ik ben ouder dan jij, mijn kind,

Ik schaam me voor mijn tranen.

Eigenzinnig, koppig,

Oh wat hou ik van je!

Mijn laatste lente

Ik bid voor één ding:

- Ga weg, ga weg, ga weg...

Je bent een lentelied

Tussen de marmeren zuilen.

Mijn lied is herfst -

Je kunt er rouw en gekreun in horen.

Over het hart heers ik het feest, -

Het leven geeft je vreugde.

Waarom heb je me nodig, wispelturig,

De jonge man haast zich naar je toe.

Haast, haast, haast...

Weggaan, weggaan, weggaan...