Колокола - Пётр Елфимов

Колоколов, разбуженная медь

Сливалась с позолотою рассвета

Им к счастью довелось, не умереть

Когда блуждала по земле вендетта

Колокола, поют колокола

О возрождении изможденной сути

В пожарах не сгоревшие до тла

О радости поют, поют о грусти

О вере в жизнь поют, колокола

Колоколов, разбуженная медь

Вдыхала в звук пронзительность паренья

Безстрастных взглядов, зябнущую твердь

Переплавляя в радость вдохновенья

Колокола, поют колокола

О возрождении изможденной сути

В пожарах не сгоревшие до тла

О радости поют, поют о грусти

О вере в жизнь поют, колокола

Колоколов, разбуженная медь

Вливалась в сердце тишину нарушив

И сердцу помогала рассмотреть

В себе начало, а в начале душу

Колокола, поют колокола

О возрождении изможденной сути

В пожарах не сгоревшие до тла

О радости поют, поют о грусти

О вере в жизнь поют, колокола

Klokken, ontwaakt koper

Samengevoegd met de gouden dageraad

Ze zijn gelukkig niet overleden

Toen vendetta over de aarde zwierf

Klokken, klokken zingen

Over de heropleving van de uitgeputte essentie

In vuren die niet tot de grond toe zijn afgebrand

Ze zingen over vreugde, zingen over verdriet

Over geloof in het leven zingen ze, klokken

Klokken, ontwaakt koper

Ik ademde de schelheid van de jongen in het geluid

Gepassioneerde blikken, kil firmament

Smelten in de vreugde van inspiratie

Klokken, klokken zingen

Over de heropleving van de uitgeputte essentie

In vuren die niet tot de grond toe zijn afgebrand

Ze zingen over vreugde, zingen over verdriet

Over geloof in het leven zingen ze, klokken

Klokken, ontwaakt koper

Gegoten in het hart van brekende stilte

En hielp het hart om te overwegen

Het begin is in jezelf, en de ziel is in het begin

Klokken, klokken zingen

Over de heropleving van de uitgeputte essentie

In vuren die niet tot de grond toe zijn afgebrand

Ze zingen over vreugde, zingen over verdriet

Over geloof in het leven zingen ze, klokken