Pakofantasia - Pyhimys

On miehellä oltava unelma

Haaveena päästä pakoon

Tipahtaa äärestä yli

Hukkua maanrakoon

Hotellituristin varauskirjassa

On aina se perimmäinen huone mun nimellä

Siltä varalta et virkavalta päättää

Suurennuslasilla mun imagoa hivellä

Pakkaan purkit ja pussukat

Luurit ja läppärit mukaan

Kassakaapin kerrostumat

Eikä mua löydä kukaan

Aina kun hyvästelen mun tyttären

Pelkään et se on kerta viimeinen

Mut takasin tuun, kun tomu laskeutuu

Isin pitää mennä, isi on rikollinen

Isin pitää mennä, isi on rikollinen

Yön tummina tunteina

Alkaa iso mies toisinaan tunteilla

Eikä se oo sillon mitää spesifiä kaipuuta

Taivaalta kuuta, ei mitään muuta

Ja ku tää lintukoto ei tarjoo oikein seikkailuu

Nii on kokeillu keikkailuu

Mut tie, ei se minnekkään vie

Jos ei oo mitään paeta

Siks aina takas himaan tuun

Pois harmaa, otsoni karkaa

Vapaus on harhaa, ei sitä tavota

Elämääni eksyny, Elinaani etsiny

Elimet ei kestä enää tätä elintasoa

Leikkivaunussa vihaan kakaroita

Tienpientareella nimismiehen kiharoita

Mut ei kukaa vihaa ritari Kaamoa

Niin syvästi kuin ritari Kaamo itse

Enkä koskaan voi kannoilta karistaa minua

Jättää sielua narikkaan

En voi saavuttaa maailman reunaa

Mut silti suden lailla mä vaistoa seuraan

Silläkin uhalla et oisin vaan klisee

Moottoritien reissu, mies ilman nimee

Mä nään tyttären sydämen särkevän ilmeen

Ja sen jätän pölypilveen

On miehellä oltava unelma

Haaveena päästä pakoon

Tipahtaa äärestä yli

Hukkua maanrakoon

Aina kun hyvästelen mun tyttären

Pelkään et se on kerta viimeinen

Mut takasin tuun, kun tomu laskeutuu

Isin pitää mennä, isi on rikollinen

Isin pitää mennä, isi on rikollinen

Een man moet een droom hebben

Een droom om te ontsnappen

Valt over de rand

Verdrinken in de aarde

In het hotelboek voor toeristenboekingen

Het is altijd de ultieme kamer in mijn naam

U beslist dan niet

Vergrootglas op mijn afbeelding

Ik pak potten en tassen in

Handsets en laptops inbegrepen

Veilige opslaglagen

En niemand kan me vinden

Elke keer als ik afscheid neem van mijn dochter

Ik ben bang dat het niet de laatste keer is

Maar ik ging terug naar de tonijn toen het stof was neergedaald

Papa moet gaan, papa is een crimineel

Papa moet gaan, papa is een crimineel

In de donkere uren van de nacht

Beginnend met een grote man soms met emoties

En het oo dan geen specifiek verlangen

Van de lucht naar de maan, niets anders

En dit vogelhuisje biedt niet echt avontuur

Dus heb optredens geprobeerd

Maar de weg, die gaat nergens heen

Als er niets is om te ontsnappen

Daarom wil ik altijd de tonijn vangen

Uit het grijs, de ozon raakt op

Vrijheid is een illusie, het wordt niet bereikt

Ik verdwaal in mijn leven, ik ben op zoek naar mijn leven

Organen kunnen deze levensstandaard niet langer tolereren

Ik haat snotaapjes in een speelwagentje

Gordijnen van de naamgenoot langs de weg

Maar niemand haat de ridder Camo

Zo diep als ridder Kaamo zelf

En ik kan nooit mijn hielen verliezen

Laat de ziel achter in een garderobe

Ik kan de rand van de wereld niet bereiken

Maar toch, als een wolf, volg ik instinct

Zelfs met die dreiging ben je geen cliché

Snelwegreis, een man zonder naam

Ik zie een hartverscheurende blik in het hart van mijn dochter

En ik laat het in de stofwolk

Een man moet een droom hebben

Een droom om te ontsnappen

Valt over de rand

Verdrinken in de aarde

Elke keer als ik afscheid neem van mijn dochter

Ik ben bang dat het niet de laatste keer is

Maar ik ging terug naar de tonijn toen het stof was neergedaald

Papa moet gaan, papa is een crimineel

Papa moet gaan, papa is een crimineel