Kuinka kangas kudotaan? - Pyhimys

Olla tässä, pala lankaa

Umpisolmu, polkuja alkaa

Verkkoteoria: mistä ja minne?

Pumpuliunelma mä sukellan sinne

Pasmat sekasin, kuten minäki

Olla hirvi ryijyssä, sinulla on kivääri

Olla reikä, rikkinäinen lakana

Kuka seisoo samettiverhon takana?

Mitä mulle jää

Jos tää kangas ympäriltä repeää

Sen alla on vaan mustaa pimeää

Pelkkää tyhjää, eikä pohjaa edes nää

Irrallaan

Ei täällä yksikään

Oo mitään yksinään

Ja mä en tajuu enää

Kuinka kangas kudotaan

Yksi lanka kerrallaan

Säikeet yhteen punotaan

Yksi solmu kerrallaan

Olla silkkipainettu kuva

Pesukoneen ikkunasta näet mun haalistuvan

Etkä käsitä mun kahinaa

Olla tuulipuku joka tuulesta valittaa

Känniset kalsarit mä join väärin viinat

Tähteenä enää reliikki, mun käärinliinat

Olla sametissa vaan kapea vako

Sun sukkiksissa pelkkä silmäpako

Vaikkei niitä nää

Näkymättömät langat meitä yhdistää

Sut muhun ja meidät näihin ihmisiin

Tähän taloon ja katuun, tähän kaupunkiin

Irrallaan

Ei täällä yksikään

Oo mitään yksinään

Ja mä en haluu elää

Kuinka kangas kudotaan

Yksi lanka kerrallaan

Säikeet yhteen punotaan

Yksi solmu kerrallaan

Kaipaan takas aikaan sinne Ensio Raikkaan

Parsimalla paikkaan tätä

Palkeenkieltä jota elämäksi luulet

Ilman mitään mieltä vie pyykkiä tuulet

Ajelehti sinne missä hiljaa meri on

Aina pelkkää ilmaa, villaa Merinon

Ajan minkä luuli ettei silkkikukka lakastu

Uskotteli itellensä, ettei ikin rakastu

Eikä tullu tästä langasta koskaan osa kangasta

Yksin olla, umpisolmu

Solmussa yksin vaan olla

Yksin vaan olla

Vaan olla

Olla

Wees hier, een stukje garen

Gesloten knoop, paden beginnen

Netwerktheorie: waar en waar?

Ik droom ervan om daar te duiken

Ik heb het verprutst zoals ik

Om een ​​hertenkleed te zijn, heb je een geweer

Heb een gat, gebroken laken

Wie zit er achter het fluwelen gordijn?

Wat blijft er voor mij over?

Als deze stof scheurt

Er is alleen zwarte duisternis onder

Gewoon leeg, zelfs niet de bodem

Loszittend

Geen hier

Oh niets alleen

En ik besef het niet meer

Hoe de stof is geweven

Eén draad tegelijk

De strengen zijn aan elkaar gevlochten

Eén knoop tegelijk

Laat een afbeelding op zeefdruk afdrukken

Vanuit het raam van de wasmachine zie je me vervagen

En je begrijpt mijn geritsel niet

Heb een windjack waar elke wind over klaagt

Ik heb de drank verkeerd gedronken

De relikwie is niet langer een relikwie, mijn lijkwaden

Om in fluweel te zijn, maar een smalle spion

In oogsokken, slechts een uitje

Hoewel ze niet worden gezien

De onzichtbare draden verbinden ons

Sut Muhun en wij aan deze mensen

Naar dit huis en de straat, naar deze stad

Loszittend

Geen hier

Oh niets alleen

En ik wil niet leven

Hoe de stof is geweven

Eén draad tegelijk

De strengen zijn aan elkaar gevlochten

Eén knoop tegelijk

Ik mis de tijd daar voor Ensio Raikka

Door deze plaats te ontleden

De balgentaal waar je voor het leven aan denkt

Zonder enig uitzicht brengt je wasgoed in de wind

Afgedreven naar waar de zee rustig is

Altijd effen lucht, wol Merino

Voor wat ik dacht dat de zijden bloem niet zou verwelken

Hij geloofde in zichzelf dat hij nooit verliefd zou worden

En dit garen wordt nooit een onderdeel van de stof

Wees alleen, doodlopende weg

Wees gewoon alleen in de knoop

Alleen zijn

Maar om te zijn

Zijn