Angervotien ajattelija - Pyhimys

Mä tulin kunnailta, mannut jäi taa

Suolanen sade kulmat kurtistaa

Ja ku tammen takaa, feromoni, ekstaasi

Näppäilen kieltäni, kitalaki plektrani

Taas kerran sohvalle soikion suljin

Sydämeni sirpaleiden reittiä kuljin

Ja säkäl säpäleistä ehjäksi saan taas

Murran puolet valmiista hedelmävaakaan

Annan sulle painavamman palasen

Paan oikeeseen käteeni vasemman lapasen

Angervotiel en enää yksinkää oo yksin

Ei mul oo yhtään mitään, voinko kanssas jakaa sen?

En omista omaisuuttani, se omistaa mut

Painajaisten rajalla pahimpia on aamut

Se on usvaa, uni on vaan mustaa, kuvitelma on muu

Tunteet, ne on tuskaa

Tyytyväisyys on vaan laskettu onni

Mut rumpufilli rinnassa katkasee sen kompin

Jo unohtunu rytmi herättää zombin

Ajattelijalla toinen aivolohko onkin

Kas, voin kaavani heivata

Neuroosiketjuni keskeltä leikata

Naps, voin haavani teipata

Ei muistilappu rinnas enää tervettä feikata

Tää sama yksiö suurempi on

Nää seinät koitti puristaa must ihmiskuution

Äänettä muodostan huulille huulion

Se hämmästystä kuvaa, nyt myrskytuuli on

Mä ohjaan säätä mun mieleni alalla

Mut tyyntä en toivo vaik sontsa on jo hajalla

Mä otan kaiken vastaan, suu nyt ei mukista

Jos mä alan vapisemaa, tuu ja tukista

Tuikkivat tähdet mua odottaa saa

Kohti meen toista niin porottavaa

Oma aurinko oikee oma opo

Oma ilman omistusta, oma ilman logoo

Oma niinku oman itseni annan

Miehel ei oo maata, meri omistaa rannan

Hiekanmuruilla on yhteinen puu

Metsällä on taivas ja nyt auringolla kuu

Mä istun uupuneena sohvan pohjalla

Mul on outo tunne ettei jotain oo kohdallaan

Mut ehkä kaikki just on kohallaan ja se on outoo

Opeta mua antaa vaan sen kohtalon ohjailla

Samal ikkunalaudalla eri mies

Samalta se näyttää mut tiessään on ies

Se karisteli kivet harteilta pois

Ja lopetti ajattelun, ei se ajattelija muuten ois

Ik kwam uit de gemeenten, mannut bleef achter

Zoute regen krimpt de hoeken

En achter de eik, een feromoon, extase

Ik typ mijn tong, mijn smaakpapillen

Nogmaals, ik sloot het ovaal op de bank

Ik liep het pad van de fragmenten van mijn hart

En ik krijg de shit weer intact

Ik breek de helft van de afgewerkte fruitschaal

Ik geef je een zwaarder stuk

Ik steek de linkerhandschoen in mijn rechterhand

Angervotiel niet langer alleen oo alleen

Ik heb helemaal niets, mag ik het met jullie delen?

Ik bezit mijn eigendom niet, het bezit mut

Op de grens van nachtmerries, de ergste zijn de ochtenden

Het is een mist, de droom is maar zwart, de verbeelding is anders

Emoties, ze zijn pijn

Tevredenheid is gewoon berekend geluk

Maar de trommelfilet in zijn borst breekt zijn comp

Het toch al vergeten ritme roept een zombie op

De denker heeft nog een hersenblok

Kom op, ik kan mijn formule verteren

Mijn neurose-keten is doormidden gesneden

Dutjes, ik kan mijn wond afplakken

Geen plakbriefje meer op de borst gezonde nep

Deze zelfde studio is groter

Hier kwamen de muren om de zwarte menselijke kubus te persen

Ik maak een geluid naar mijn lippen

Het is een verbazing, nu is het een storm

Ik regel het weer in het gebied van mijn geest

Maar ik hoop niet te kalmeren, maar de shit is al verspreid

Ik accepteer alles, mijn mond mokt nu niet meer

Als ik begin te beven, breng en steun

De fonkelende sterren wachten op mij

Op weg naar een ander zo rendier

Mijn zon is mijn eigen opo

Bezit zonder eigendom, bezit zonder logo

Zoveel als ik mezelf geef

Miehel landt niet, de zee bezit het strand

Zandkruimels hebben een gemeenschappelijke boom

Het bos heeft de lucht en nu is de zon de maan

Ik zit uitgeput op de bodem van de bank

Ik heb een raar gevoel dat er iets niet klopt

Maar misschien is alles gewoon op zijn plaats en is het raar

Leer me te geven, maar zijn lot te beheersen

Andere man op dezelfde vensterbank

Tegelijkertijd lijkt het maar op zijn pad is ies

Het schudde de stenen van zijn schouders

En stopte met denken, anders zou de denker niet