Я, наверное, скоро умру - Полковник и однополчане

Я наверное скоро умру

И ко мне на могилу придут непонятные люди

Долго будут читать что написано там на надгробье

Нечего не поймут и их ноги отправятся вспять

И лохматый китаец выпустит птиц

И они разноцветными пятнами вылепят небо

И девочка в белом в пожухлой траве

Доплетая венки заскучает,

Но плакать не станет

Кто-то топнет ногой и звезды посыпятся с неба

И малыш в колыбели зажмурит от света глаза

Разожмет он ладони, а в них перламутровым блеском

Засияет отныне обретшая имя звезда

Этот город не жив и не мертв,

Но домашним врачам абсолютно здесь нечего делать

И домашним животным давно уже нечего пить

Не волнуйся моя, я не умер

Я вышел из дома

Ik ga waarschijnlijk binnenkort dood

En vreemde mensen zullen naar mijn graf komen

Lange tijd zullen ze lezen wat daar op de grafsteen staat geschreven

Ze zullen niets begrijpen en hun benen zullen teruggaan

En de ruige Chinezen zullen de vogels vrijlaten

En ze zullen de lucht versieren met veelkleurige vlekken

En een meisje in het wit in verdord gras

Kransen weven gaat vervelen,

Maar zal niet huilen

Iemand stampt met zijn voet en de sterren vallen uit de lucht

En de baby in de wieg sluit zijn ogen voor het licht

Hij zal zijn handpalmen openen, en daarin met een parelmoer glans

De nu genoemde ster zal schijnen

Deze stad is noch levend noch dood

Maar huisartsen hebben hier absoluut niets te doen

En huisdieren hebben al lang niets te drinken gehad

Maak je geen zorgen, ik ben niet dood

ik verliet het huis