Расстели мне поле - Полковник и однополчане

Расстели мне поле, в небо брось алмаз —

Пусть себе сияет и смущает нас.

Выжми это небо, дай воды глоток,

Пусть земля уходит из-под наших ног.

Что есть, и том,

Что с нами будет потом…

Небо окунулось в темный изумруд,

Иглы старых елей небу падать не дают.

И под одеялом мохнатых облаков

Читай, моя родная, книгу вещих снов.

Катит колесница по звездной пыли…

Брось меня в темницу, воли не сули.

Здесь да и повсюду, где б я ни встречал закат,

Счастья я не видел.

Да и с чем его едят?

Катит колесница по звездной пыли…

Spreid een veld voor mij, gooi een diamant in de lucht -

Laat het voor zichzelf schijnen en ons in verwarring brengen.

Knijp in deze lucht, geef me een slokje water,

Laat de aarde onder onze voeten verdwijnen.

Wat is, en wat?

Wat gebeurt er straks met ons...

De lucht stortte in een donkere smaragd,

De naalden van oude sparren laten de lucht niet vallen.

En onder de deken van ruige wolken

Lees, mijn liefste, het boek van profetische dromen.

De wagen rolt op sterrenstof...

Gooi me in een kerker, beloof mijn wil niet.

Hier en overal, waar ik de zonsondergang ook ontmoet,

Ik zag geen geluk.

En waar eten ze het mee?

De wagen rolt op sterrenstof...