Si loin de toi - Pit Baccardi

J’ai pas eu besoin d’enlever la mer de la Côte d’Azur

Je m’assirais plutôt au bord en l’admirant c’est sûr

J’envie à l'être d’avoir avec lui ce qu’il a de plus cher

Sans chercher à lui prendre car je sais ce que ça vaut

L’absence est à l’amour ce qu’est au feu le vent attiseur

Eteins le petit allume le grand tu me manques ah

J’ai cherché à comprendre on m’a dit c’est ça la vie

Envie de toi envie d'émois parfois je me sens trahi

Je suis cet arbre sans feuille ce stylo sans encre

C’est la sécheresse en moi même en saison de pluie

Je ne peux rien cultiver d’autre si ce n’est la tristesse

Christ est-ce une manière de me diree

Que je n’ai pas droit à tout

C’est le coeur qui parle la main qui tremble

Sue des feuilles mortes

Et une tête qui pense toujours si t'étais en vie

Si t'étais en vie

Si loin de toi, je suis si seul

Tu me manques

Si loin de toi je suis si seul

Tu me manques maman

Un soir tu m’as pris dans tes bras

En me disant je t’aime fils

J’ai plissé les yeux collé ma tête sur ton torse

Qui sait ce que j’ai ressenti au moment

Où du bruit au balcon me réveilla

Ce n'était qu’un rêve

A l’intérieur c’est grève d’une minute

Ville morte à minuit heure noire

Pour une nuit blanche où je voyais rouge

Dois-je en vouloir à la vie ou à Dieu

Vu que c’est lui qui la propose et en dispose

La vie me fait rire me fait pleurer me fait même pleurer de rire

C’est juste un rêve dont la mort nous réveille

9 mois après ma naissance on t’apostrophe de là-haut

Tu me manques

Mon coeur était vierge avait peur de saigner

Mais le malheur a forcé et a percé

Je suis en manque maman je deviens fou je n’ai pas d’asile

Mais j’avance quand même mon asile le plus pur est ton sein

Chaque pas que je fais dans la vie est juste un pas de plus vers toi

J’ai songé au chemin le plus court mais est-ce vraiment un raccourci

La vie me va mal la mort m’ira peut-être mieux

Je suis jeune à leurs yeux

Mais je commence à me faire vieux dans ma tête

Toute ma vie bordel c’est le doute les dettes

Ce que je goûte m’embête

Me dégoûte j’arrête tout je mets pause ou eject

Carpe diem

Je fais partie du cercle des poètes de la rue

Mais je serais

Peut-être mieux mort que vivant maman

J’ai le mal de vivre pas mal

Que je t’enivre avec mes maux

Ma vie un livre avec un tas de poussière dessus

J'écris mon bide est noué j’ai peur

J’avoue c’est hors mes principes

Mais là c’est plus fort que moi

Où est le Diable plus je grandis plus Dieu est petit

Je te rejoindrai au paradis dans un train d’enfer

Tu me manques

Ik hoefde de zee niet van de Côte d'Azur te verwijderen

Ik ga liever op de rand zitten om het zeker te bewonderen

Ik benijd het wezen om bij zich te hebben wat hem dierbaar is

Zonder te proberen haar te pakken want ik weet wat het waard is

Afwezigheid is liefhebben wat de aanwaaiende wind is om te vuren

Zet de kleine afslag op de grote Ik mis je ah

Ik probeerde te begrijpen dat mij was verteld dat dit het leven is

Wil je opwinden, soms voel ik me verraden

Ik ben deze bladerloze boom, deze inktloze pen

Het is de droogte in mij, zelfs in het regenseizoen

Ik kan niets anders laten groeien dan verdriet

Christus is dat een manier om het mij te vertellen

Dat ik niet overal recht op heb

Het is het hart dat spreekt, de hand die beeft

Sue van dode bladeren

En een hoofd dat altijd denkt of je nog leefde

Als je nog leefde

Zo ver van jou, ik ben zo alleen

Ik mis je

Zo ver van jou ben ik zo alleen

Ik mis je, mam

Op een nacht nam je me in je armen

Tegen mezelf zeggen dat ik van je hou zoon

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en stak mijn hoofd op je borst

Wie weet wat ik toen voelde

Waar een geluid op het balkon me wakker maakte

Het was maar een droom

Binnen is het een minuut staking

Dode stad om middernacht zwart uur

Voor een slapeloze nacht toen ik rood zag

Geef ik het leven of God de schuld

Omdat hij degene is die het voorstelt en erover beschikt

Het leven maakt me aan het lachen, maakt me aan het huilen, zelfs aan het huilen van het lachen

Het is maar een droom waarvan de dood ons wakker schudt

9 maanden na mijn geboorte wordt er van bovenaf tegen je geschreeuwd

Ik mis je

Mijn hart was maagdelijk bang om te bloeden

Maar het ongeluk dwong en doorboorde

Ik mis mama. Ik word gek. Ik heb geen asiel

Maar toch ga ik vooruit, mijn zuiverste toevluchtsoord is je boezem

Elke stap die ik zet in het leven is een stap dichter bij jou

Ik dacht aan de kortste route, maar is het echt een kortere weg?

Het leven past me slecht, misschien past de dood me beter

Ik ben jong in hun ogen

Maar ik word oud in mijn hoofd

Heel mijn verdomde leven is het twijfel aan de schulden

Wat ik proef stoort me

Ik walg van alles. Ik stop alles wat ik pauzeer of verwijder

pluk de dag

Ik behoor tot de kring van straatdichters

Maar ik zou zijn

Misschien beter dood dan levend mama

Ik heb moeite om veel te leven

Dat ik je bedwelm met mijn kwalen

Mijn leven een boek met een berg stof erop

Ik schrijf mijn buik is geknoopt ben ik bang

Ik geef toe dat het buiten mijn principes ligt

Maar daar is het sterker dan ik

Waar is de duivel, hoe groter ik word, hoe kleiner God

Ik zie je in de hemel op een trein uit de hel

Ik mis je