La rue - Pit Baccardi, Akhenaton

La rue c’est gris et bleu

Le rêve, l’ambition, les cris et pleurs

Une rue sans rebondissements c’est comme le Père-Lachaise sans mort

C’est mort le shit, chiotte les stups avaient le chic

D’avoir le contact avec certains de nos types

Pour nos mères, le choc en apprenant le train de vie de chacun

On deale c’est comme marcher sur un champ de mines les yeux bandés

Notre hymne: sexe, pouvoir et biftons, ça te choque, faut pas

Pourtant on sait qu’ils sont là à chaque coin de rue

À chaque coin son clan, à chaque clan son chef

Et pour chaque chef un petit teigneux pour prendre sa relève

Frère par ci, soss par là

Beaucoup préfèrent les ennemis car avec eux on sait où on en est

Mon son dans les caisses et on me dit «Pit tu pèses»

Suffit pas d'être à table et dire qu’on mange pour avoir l’assiette pleine

Nirvana, qu’on nous vire là-bas

On se pane à vouloir être des Dieux dans cet impur Paname

On crame un joint, on crâne en jouant aux plus maquereaux

L’enjeu, montrer au monde que ça paie le crime

Du drame au comique, des places à La Muette

Des gaches à benzèle, dans tous les halls le même chant des mouettes

Tous la même direction mais pas le même itinéraire

Tous la même guerre mais pas les mêmes armes

Tous les mêmes envies mais pas la même soif

Pour montrer qu’on est tous différents mais de la même race

Je crois à la peur, à la vengeance et au châtiment

Honneur aux gens qui font peu de place aux sentiments

Malgré tout ça je renie pas l’endroit où j’ai grandit

Dans ce monde fait d’oufs, de cons et de bandits

Ouais je me suis proclamé ghetto ambianceur

On danse avec les anciens, les ex-taulards et même les exclus

Mon texte tue les innocents coupables de trahison

Chez nous mon sexe sue quand j’mets couilles sur table

Pour quelconques disputes

Si on se dit potes, laisse moi te mater de profil

Je me mets dans la fosse exprès pour voir si tu vas me recouvrir de boue

Le vent souffle, les branches tombent, les arbres restent de marbre

Mais violente est leur mort, par la racine on vient les sabrer

Branche comme dealer, arbre comme grossiste

Je t’explique au risque d'être incompris dédié aux absents par l’amour du risque

Ma rue c’est mon platoon, mon film de guerre, mon cartoon

Y’a pas que malédiction et amertune qui errent

L’air de rien nous sommes des riens qui voulont tout

C’est tout ou rien on vit de rien et il s’en faut de peu pour vivre de rien

Vivre en attendant de mourir, courir derrière les chimères

Quand il y a plus de fait c’est ce qu’il faut on le fait

Mais il faut parfois en tirer des leçons

La mienne jamais commencer sa vie par sa fin, négro

L’homme n’est que le résultat de ses actes

On pactise avec le diable ici en croyant que tout ça est éternel

Chez l'éternel, celui du haut je me souviens pas du reste

Et si je pouvais faire le destin, je mettrais un lumière à la face cachée de la

rue

Pour chasser l’ombre et transformer nos ruelles en avenues

Je crois à la peur, à la vengeance et au châtiment

Honneur aux gens qui font peu de place aux sentiments

Malgré tout ça je renie pas l’endroit où j’ai grandit

Dans ce monde fait d’oufs, de cons et de bandits

La rue a fait de moi ce que je suis (x6)

De straat is grijs en blauw

De droom, de ambitie, het geschreeuw en gehuil

Een straat zonder kronkels is als Père-Lachaise zonder dood

Het is dood de hasj, shit de verdovende middelen hadden de chic

Om contact te hebben met enkele van onze jongens

Voor onze moeders, de schok om elkaars levensstijl te leren kennen

Handelen is als geblinddoekt over een mijnenveld lopen

Ons volkslied: sex, power and beef, het schokt je, nietwaar?

Toch weten we dat ze om elke hoek zijn

Naar elke hoek zijn clan, naar elke clan zijn leider

En voor elke chef een beetje schurft om het over te nemen

Broer hier, sos daar

Velen geven de voorkeur aan vijanden omdat je met hen weet waar je aan toe bent

Mijn geluid in de kratten en mij is verteld "Pit you weight"

Het is niet genoeg om aan tafel te zitten en te zeggen dat we eten om een ​​vol bord te hebben

Nirvana, dat we daar zijn ontslagen

We willen goden zijn in dit onzuivere Panama

We branden een joint, we pronken terwijl we pooier spelen

De uitdaging, laat de wereld zien dat het betaalt voor de misdaad

Van drama tot komedie, zitplaatsen in La Muette

Benzele stakers, in alle zalen hetzelfde lied van de meeuwen

Allemaal dezelfde richting maar niet dezelfde route

Allemaal dezelfde oorlog maar niet dezelfde wapens

Allemaal dezelfde verlangens, maar niet dezelfde dorst

Om te laten zien dat we allemaal verschillend zijn, maar van hetzelfde ras

Ik geloof in angst, wraak en vergelding

Mensen eren die niet veel om gevoelens geven

Ondanks dit alles ontken ik niet de plek waar ik ben opgegroeid

In deze wereld gemaakt van eieren, idioten en bandieten

Ja, ik noemde mezelf een getto-vibe

We dansen met de oude, de ex-gevangene en zelfs de verschoppelingen

Mijn tekst doodt de onschuldige schuldig aan verraad

Bij ons zweet mijn seks als ik ballen op tafel leg

Voor eventuele geschillen:

Als we elkaar maatjes noemen, laat me je dan in profiel bekijken

Ik heb mezelf expres in de put gezet om te zien of je me met modder wilt bedekken

De wind waait, de takken vallen, de bomen staan ​​stil

Maar gewelddadig is hun dood, bij de wortel komen we om ze te snijden

Tak als dealer, boom als groothandel

Ik leg het je uit met het risico verkeerd begrepen te worden, toegewijd aan de afwezigen uit liefde voor risico

Mijn straat is mijn peloton, mijn oorlogsfilm, mijn tekenfilm

Er is niet alleen vloek en bitterheid die rondzwerven

Lijkt op niets, we zijn nietsnutten die alles willen

Het is alles of niets, we leven van niets en er is niet veel voor nodig om van niets te leven

Leef terwijl je wacht om te sterven, ren achter hersenschimmen aan

Als er meer gedaan is, is dat wat er nodig is, dan doen we het

Maar soms moet je ervan leren

De mijne begint het leven nooit met zijn einde, nigga

De mens is slechts het resultaat van zijn daden

We sluiten een deal met de duivel hier in de overtuiging dat het allemaal voor altijd is

Bij de eeuwige, die boven weet ik de rest niet meer

En als ik het lot kon bepalen, zou ik een licht op de donkere kant van de

straat

Om de schaduwen weg te jagen en onze steegjes in lanen te veranderen

Ik geloof in angst, wraak en vergelding

Mensen eren die niet veel om gevoelens geven

Ondanks dit alles ontken ik niet de plek waar ik ben opgegroeid

In deze wereld gemaakt van eieren, idioten en bandieten

De straat heeft me gemaakt tot wie ik ben (x6)