Les cloches de Lisbonne - Pierre Spiers Et Son Orchestre, Tino Rossi

Les cloches de Lisbonne

Au matin, quand c’est dimanche

Se souviennent encore

En voyant les voiles blanches

Qu’elles sonnaient autrefois

Quand un marin du roi

Quittait la rade immense

Et que, les larmes aux yeux,

Il entendait l’adieu

Des cloches de Lisbonne

Les barques dans le port

Font des rêves de caravelles

Un jeune matelot

Les yeux clos

Sourit aux anges

Il voit le drapeau d’or

Des vieux conquistadors

Le frôler de son aile

La grand-voile frissonne

Et c’est pour lui que sonnent

Les cloches de Lisbonne

Les pigeons bleus des églises

Nichés au creux des clochers

Soudain se sont réveillés

Et vont tournoyer

Dans les pierres grises

Sous le ciel clair et tranquille

D’un beau printemps portugais

La chanson des campaniles

Montant sur la ville

Fait comme un bouquet

Les cloches de Lisbonne

Au matin, quand c’est dimanche

Se souviennent encore

En voyant les voiles blanches

Qu’elles sonnaient autrefois

Quand un marin du roi

Rapportait dans ses cales

Des horizons nouveaux

Salués par l'écho

Des cloches de Lisbonne

Le jeune matelot,

Les yeux clos,

Sourit encore

Il voit le roi, la cour,

Les velours

Multicolores

Une infante aux yeux noirs

Lui paye d’un regard

Les mondes qu’il apporte

Sa tête tourbillonne

Et c’est pour lui que sonnent

Les cloches de Lisbonne !

De klokken van Lissabon

In de ochtend als het zondag is

nog steeds onthouden

De witte zeilen zien

Dat ze ooit klonken

Wanneer de zeeman van een koning

Het verlaten van de enorme haven

En dat, met tranen in mijn ogen,

Hij hoorde het afscheid

Klokken van Lissabon

De boten in de haven

Heb dromen van karvelen

Een jonge zeeman

ogen dicht

Glimlach naar de engelen

Hij ziet de gouden vlag

oude veroveraars

Borstel het met zijn vleugel

Grootzeil quivers

En het is voor hem die ring

De klokken van Lissabon

De blauwe duiven van de kerken

Genesteld in torens

Plots wakker

En zal draaien

In de grijze stenen

Onder de heldere en stille lucht

Van een prachtige Portugese lente

Het Campaniles-lied

Opstaan ​​in de stad

Gemaakt als een boeket

De klokken van Lissabon

In de ochtend als het zondag is

nog steeds onthouden

De witte zeilen zien

Dat ze ooit klonken

Wanneer de zeeman van een koning

Gerapporteerd in zijn bezit

nieuwe horizonten

Geëchod door de echo

Klokken van Lissabon

De jonge zeeman,

ogen dicht,

lach opnieuw

Hij ziet de koning, het hof,

Fluweel

Veelkleurig

Een baby met zwarte ogen

Betaal hem met een blik

De werelden die het brengt

Zijn hoofd tolt

En het is voor hem die ring

De klokken van Lissabon!