The Party - Phil Ochs

The fire-breathing Rebels arrive at the party early

Their khaki coats are hung in the closet near the fur

Asking handouts from the ladies, while they criticize the lords

Boasting of the murder of the very hands that pour

And the victims learn to giggle, for at least they are not bored

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

The Hostess is enormous, she fills the room with perfume

She meets the guests and smothers them with greetings

And she asks «how are you» as she offers them a drink

The Countess of the social grace, who never seems to blink

And she promises to talk to you, if you promise not to think

And my shoulders had to shrug, as I crawled beneath the rug

And retuned my piano

The Beauty of the hour is blazing in the present

She surrounds herself with those who would surrender

Floating in her flattery she’s a trophy-prize, caressed

Protected by a pretty face, sometimes cursed, sometimes blessed

And she’s staring down their desires, while they’re staring down her dress

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

The egos shine like lightbulbs, so bright you cannot see them

Blind each other blinder than a sandbox

All the fury of an argument, holding back their yawns

A challenge shakes the chandliers, the selfish swords are drawn

To the loser go the hangups, to the victor go the hangers on

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

They travel to the table, the host is served for supper

And they pass each other down for salt and pepper

And the conversation sparkles as their wits are dipped in wine

Dinosaurs on a diet, on each other they will dine

Then they pick their teeth and they squelch a belch saying:

«Darling you tasted divine.»

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

The Wallflower is waiting, she hides behind composure

She’d love to dance and prays that no one asks her

Then she steals a glance at lovers while her fingers tease her hair

And she marvels at the confidence of those who hide their fears

Then her eyes are closed as she rides away with a foreign legionaire

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

Romeo is reeling, counting notches on his thighbone

Searching for one hundred and eleven

And he’s charming as a cherub as he leads you to his web

Seducing queens and gypsy girls in the boudoir of his head

Then he wraps himself with a tablecloth and pretends he is a bed

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

The party must be over, even the Losers are leaving

But just one doubt is nagging at my caustic mind:

So I snuck up close behind me and I gave myself a kiss

And I led myself to the mirror to expose what I had missed

There I saw a laughing maniac who was writing songs like this

And my shoulders had to shrug

As I crawl beneath the rug

And retune my piano

De vuurspuwende rebellen komen vroeg op het feest

Hun kaki jassen hangen in de kast bij de vacht

Hand-outs vragen van de dames, terwijl ze de heren bekritiseren

Opscheppen over de moord op de handen die gieten

En de slachtoffers leren giechelen, want ze vervelen zich in ieder geval niet

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw

De gastvrouw is enorm, ze vult de kamer met parfum

Ze ontmoet de gasten en overlaadt ze met groeten

En ze vraagt ​​'hoe gaat het' terwijl ze hen een drankje aanbiedt

De gravin van de sociale genade, die nooit lijkt te knipperen

En ze belooft met je te praten, als je belooft niet na te denken

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen, terwijl ik onder het tapijt kroop

En mijn piano opnieuw gestemd

De schoonheid van het uur brandt in het heden

Ze omringt zichzelf met degenen die zich zouden overgeven

Zwevend in haar vleierij is ze een trofeeprijs, gestreeld

Beschermd door een mooi gezicht, soms vervloekt, soms gezegend

En ze staart naar hun verlangens, terwijl ze naar haar jurk staren

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw

De ego's schijnen als gloeilampen, zo helder dat je ze niet kunt zien

Verblind elkaar blinder dan een sandbox

Alle woede van een ruzie, die hun geeuwen tegenhoudt

Een uitdaging schudt de kroonluchters, de egoïstische zwaarden worden getrokken

Aan de verliezer gaan de hangups, aan de overwinnaar gaan de hangers aan

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw

Ze reizen naar de tafel, de gastheer wordt bediend voor het avondeten

En ze geven elkaar door voor zout en peper

En het gesprek sprankelt als hun verstand wordt ondergedompeld in wijn

Dinosaurussen op dieet, op elkaar zullen ze dineren

Dan kiezen ze hun tanden en onderdrukken ze een oprisping en zeggen:

"Lieveling, je smaakte goddelijk."

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw

De muurbloem wacht, ze verschuilt zich achter kalmte

Ze zou graag dansen en bidt dat niemand het haar vraagt

Dan werpt ze een blik op minnaars terwijl haar vingers haar haren plagen

En ze verwondert zich over het vertrouwen van degenen die hun angsten verbergen

Dan zijn haar ogen gesloten terwijl ze wegrijdt met een buitenlandse legionair

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw

Romeo wankelt en telt inkepingen op zijn dijbeen

Op zoek naar honderd en elf

En hij is charmant als een cherubijn terwijl hij je naar zijn web leidt

Koninginnen en zigeunermeisjes verleiden in het boudoir van zijn hoofd

Dan wikkelt hij zich in een tafelkleed en doet alsof hij een bed is

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw

Het feest moet voorbij zijn, zelfs de Losers gaan weg

Maar slechts één twijfel knaagt aan mijn bijtende geest:

Dus ik sloop dicht achter me en ik gaf mezelf een kus

En ik leidde mezelf naar de spiegel om te laten zien wat ik had gemist

Daar zag ik een lachende maniak die dit soort liedjes aan het schrijven was

En mijn schouders moesten mijn schouders ophalen

Terwijl ik onder het tapijt kruip

En stem mijn piano opnieuw