Santo Domingo - Phil Ochs

And the crabs are crazy, they scuttle back and forth, the sand is burning

And the fish take flight and scatter from the sight, their courses turning

As the seagulls rest on the cold cannon nest, the sea is churning

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

The fishermen sweat, they’re pausing at their nets, the day’s a-burning

As the warships sway and thunder in the bay, loud the morning

But the boy on the shore is throwing pebbles no more, he runs a-warning

That the the marines have landed on the shores of Santo Domingo

The streets are still, there’s silence in the hills, the town is sleeping

And the farmers yawn in the grey silver dawn, the fields they’re keeping

As the first troops land and step into the sand, the flags are weaving

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

The unsmiling sun is shining down upon the singing soldiers

In the cloud dust whirl they whistle at the girls, they’re getting bolder

The old women sigh, think of memories gone by, they shrug their shoulders

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

Ready for the tricks, their bayonets are fixed, now they are rolling

And the tanks make tracks past the trembling shacks where fear’s unfolding

All the young wives afraid, turn their backs to the parade with babes they’re

holding

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

A bullet cracks the sound, the army hit the ground, the sniper’s callin'

So they open their guns, a thousand to one, no sense in stalling

He clutches at his head and totters on the edge, look now he’s falling

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

In the red plaza square, the crowds come to stare, the heat is leaning

And the eyes of the dead are turning every head to the widows screaming

But the soldiers make a bid, giving candy to the kids, their teeth are gleaming

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

Up and down the coast, the generals drink a toast, the wheel is spinning

And the cowards and the whores are peeking through the doors to see who’s

winning

But the traitors will pretend that it’s getting near the end, when it’s

beginning

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

And the crabs are crazy, they scuttle back and forth, the sand is burning

And the fish take flight and scatter from the sight, their courses turning

As the seagulls rest on the cold cannon nest, the sea is churning

The marines have landed on the shores of Santo Domingo

En de krabben zijn gek, ze scharrelen heen en weer, het zand brandt

En de vissen vliegen op en verspreiden zich uit het zicht, hun koersen kerend

Terwijl de meeuwen rusten op het koude kanonnennest, is de zee aan het karnen

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

De vissers zweten, ze pauzeren bij hun netten, de dag brandt

Terwijl de oorlogsschepen deinen en donderen in de baai, luid de ochtend

Maar de jongen aan de oever gooit geen kiezels meer, hij rent een waarschuwing weg

Dat de mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

De straten zijn stil, er is stilte in de heuvels, de stad slaapt

En de boeren gapen in de grijze, zilveren dageraad, de velden die ze onderhouden

Terwijl de eerste troepen landen en in het zand stappen, weven de vlaggen

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

De niet-glimlachende zon schijnt op de zingende soldaten

In de wolkenstof fluiten ze naar de meisjes, ze worden brutaler

De oude vrouwen zuchten, denk aan vervlogen herinneringen, ze halen hun schouders op

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

Klaar voor de trucs, hun bajonetten zijn vast, nu rollen ze

En de tanks trekken sporen langs de trillende hutten waar de angst zich ontvouwt

Alle jonge vrouwen die bang zijn, keren hun rug naar de parade met babes die ze zijn

vasthouden

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

Een kogel breekt het geluid, het leger raakt de grond, de sluipschutter roept

Dus ze openen hun geweren, duizend voor één, geen zin om te stoppen

Hij grijpt naar zijn hoofd en wankelt op de rand, kijk nu hij valt

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

Op het rode plein komt de menigte staren, de hitte leunt

En de ogen van de doden draaien elk hoofd naar de schreeuwende weduwen

Maar de soldaten doen een bod, geven snoep aan de kinderen, hun tanden glimmen

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

Langs de kust drinken de generaals een toast, het wiel draait

En de lafaards en de hoeren gluren door de deuren om te zien wie er is

winnen

Maar de verraders zullen doen alsof het einde nadert, wanneer het zover is

begin

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo

En de krabben zijn gek, ze scharrelen heen en weer, het zand brandt

En de vissen vliegen op en verspreiden zich uit het zicht, hun koersen kerend

Terwijl de meeuwen rusten op het koude kanonnennest, is de zee aan het karnen

De mariniers zijn geland op de kust van Santo Domingo