Wombara - Peter von Poehl

The winter show was right on time

Windy days on a cliff

They were waiting by the shore

Frozen figures in the dark

I’m a thousand miles away

From that old Midsummer Day;

I’m diving in the cold night

There’s no warming light in Wombara

I heard one song for two birds

When spring came around

The gravediggers laughed at dawn

Playing chess with the buds

I’m a thousand miles away

From all the things I had to say

The sandman rings a bell

But the ocean never sleeps in Wombara

Thunder always lasts too long

For the ones you can’t fin

In the summer I recalled

A lantern crown near a child

I’m a thousand miles away

A bit up north of Jarvis Bay

The storm won’t blow away

The Sunday blues, they sing in

Wombara

A hole in the wall was the final stop

An old photograph

Gone in the lost and found

I have never been too scared

Of leaves on the ground

Take me a few steps to the left

And I could rest a while

I’m a thousand miles away

From all the things I had to say

Flowers grow next to the whitest stone

Right here in Wombara

De wintershow was precies op tijd

Winderige dagen op een klif

Ze wachtten aan de kust

Bevroren figuren in het donker

Ik ben duizend mijl verwijderd

Van die oude midzomerdag;

Ik duik in de koude nacht

Er is geen verwarmend licht in Wombara

Ik hoorde één lied voor twee vogels

Toen de lente kwam

De doodgravers lachten om de dageraad

Schaken met de knoppen

Ik ben duizend mijl verwijderd

Van alle dingen die ik te zeggen had

De zandman doet een belletje rinkelen

Maar de oceaan slaapt nooit in Wombara

Donder duurt altijd te lang

Voor degenen die je niet kunt vinden

In de zomer herinnerde ik me

Een lantaarnkroon bij een kind

Ik ben duizend mijl verwijderd

Iets ten noorden van Jarvis Bay

De storm zal niet wegwaaien

De zondagsblues, ze zingen mee

Wombara

Een gat in de muur was de laatste stop

Een oude foto

Verdwenen in de verloren en gevonden voorwerpen

Ik ben nog nooit te bang geweest

Van bladeren op de grond

Breng me een paar stappen naar links

En ik zou even kunnen rusten

Ik ben duizend mijl verwijderd

Van alle dingen die ik te zeggen had

Bloemen groeien naast de witste steen

Hier in Wombara