Elisabeth - Peter von Poehl

The beautiful Elisabeth,

Dachs by her feet and spirits rising high.

A falcon and the whitest dove,

With St. Martin’s luck

And a taste for courtly love.

One minute more,

She said, and asked,

Isn’t it strange that even death

Wears a mask.

If it’s to go where young hearts break,

Then I’m too old

And I’ve made too many mistakes.

The beautiful Elisabeth,

Dachs by her feet and spirits rising high.

With secrets not to be revealed,

You have my word,

They wear the wind’s golden seal.

De mooie Elisabeth,

Dachs aan haar voeten en geesten die hoog oprijzen.

Een valk en de witste duif,

Met het geluk van Sint Maarten

En een smaak voor hoofse liefde.

Nog een minuut,

Ze zei en vroeg:

Is het niet vreemd dat zelfs de dood

Draagt ​​een masker.

Als het moet gaan waar jonge harten breken,

Dan ben ik te oud

En ik heb te veel fouten gemaakt.

De mooie Elisabeth,

Dachs aan haar voeten en geesten die hoog oprijzen.

Met geheimen die niet onthuld mogen worden,

Je hebt mijn woord,

Ze dragen het gouden zegel van de wind.