Sons of Cain Are Abel - Peter Sarstedt

We had this fine old place in the country

Where we grew melancholy on the lawn

Torn between our Sunday worlds

We had girl there who rode a motorcycle

Moving at ninety miles an hour

Towering six feet black

Yes we all used to wonder what was happening

When we danced half naked in the night

Right or wrong we carried on

The sons of Cain yeah ooh

The sons of Cain yeah ooh

The sons of Cain

Are Abel

We never had such a thing as conversation

We used to stare so blindly caring not

What was eating at our brains

There is a torchlight face I will remember

That even I couldn’t pass off as a joke

Broken token drowning slow

We had a half starved poet writing nothing

He used to blurt something out

Then scratch his head

Felt the sickness ruefully

The sons of Cain yeah ooh

The sons of Cain and only ooh

The sons of Cain

Are Abel

As I was walking slowly through the lovely garden

And someone’s sick homosexual half world

Twirled around it maybe love

And then when God made summer into autumn

Just like the leaves everyone began to fall

All, was empty I left too

The sons of Cain yeah ooh

The sons of Cain and only ooh

The sons of Cain

Are Abel

The sons of Cain yeah ooh

The sons of Cain and only ooh

The sons of Cain

Are Abel

We hadden deze mooie oude plek in het land

Waar we melancholisch groeiden op het gazon

Verscheurd tussen onze zondagse werelden

We hadden daar een meisje dat op een motorfiets reed

Bewegen met negentig mijl per uur

Torenhoge zes voet zwart

Ja, we vroegen ons allemaal af wat er aan de hand was

Toen we 's nachts halfnaakt dansten

Goed of fout we gingen door

De zonen van Kaïn yeah ooh

De zonen van Kaïn yeah ooh

De zonen van Kaïn

zijn Abel

We hebben nooit zoiets als een gesprek gehad

Vroeger staarden we zo blind dat we er niet om gaven

Wat aten onze hersenen?

Er is een fakkelgezicht dat ik me zal herinneren

Dat zelfs ik niet voor een grap kon doorgaan

Gebroken token verdrinkt langzaam

We hadden een half uitgehongerde dichter die niets schreef

Hij blufte altijd iets uit

Krab dan zijn hoofd

Voelde de ziekte jammerlijk

De zonen van Kaïn yeah ooh

De zonen van Kaïn en alleen ooh

De zonen van Kaïn

zijn Abel

Terwijl ik langzaam door de prachtige tuin liep

En iemands zieke homoseksuele halve wereld

Draaide eromheen, misschien liefde

En toen God de zomer in de herfst maakte

Net als de bladeren begon iedereen te vallen

Alles, was leeg, ik ging ook weg

De zonen van Kaïn yeah ooh

De zonen van Kaïn en alleen ooh

De zonen van Kaïn

zijn Abel

De zonen van Kaïn yeah ooh

De zonen van Kaïn en alleen ooh

De zonen van Kaïn

zijn Abel