Visul - Pavel Stratan

Aseara am visat un vis frunos

De parca tata inapoi s-a-ntors

Dar cand am vrut sa-l strang in brate, sa-l cuprind

A disparut, si singur am ramas, plangaad.

Ce multe-am vrut sa-i spun, dar nu i-am spus

Ce multe-am vrut sa-ntreb, dar n-a raspuns

Si-ntr-o secunda am simtit atata rost

Dar el a disparut, de parca nici n-a fost.

Tata, tata, asta-i prima data

In viata mea cand cred in ce nu-i drept.

Stiu ca nu-s mitel, si inteleg ca niciodata

N-ai sa te-ntorci, dar te astept.

Poate altii te-au uitat demult

Dar la mama, sora, fratele eu stiu precis

Ca de cand te-ai dus de-acasa, usa

Inca niciodata nu s-a inchis.

Rau nu-mi pare tata, ca vreodata

Si de mine o sa zica cineva ca m-a pierdut

Timpul e asa de crud, cu dansul nimeni

Inca prieten nu s-a facut.

Stii ce rau imi pare si ma doare

Din ce in ce mai tare tata, stiu,

Ca am inceput sa te iubesc pe urma,

Mai tarziu, dar de-acum era tarziu

Vannacht had ik een droom die uitkwam

Het is alsof papa terug is

Maar toen ik hem wilde knuffelen, knuffel hem dan

Hij verdween en ik bleef alleen huilend achter.

Ik wilde hem veel vertellen, maar ik heb het hem niet verteld

Ik wilde veel vragen, maar hij antwoordde niet

En in een seconde voelde ik me zo goed

Maar hij verdween, alsof hij er nooit was geweest.

Pap, pap, dit is de eerste keer

In mijn leven als ik geloof in wat niet goed is.

Ik weet dat ik niet klein ben, en ik begrijp het als nooit tevoren

Je komt niet terug, maar ik wacht op je.

Misschien zijn anderen je al lang vergeten

Maar met mijn moeder, zus, broer weet ik het precies

Zoals sinds je het huis verliet, de deur

Het is nog nooit gesloten.

Het spijt me niet papa, zoals altijd

Iemand zal me vertellen dat hij me kwijt is

De tijd is zo wreed, niemand danst

Hij heeft nog geen vriend gemaakt.

Je weet hoe erg het me spijt en het doet pijn

Opgroeiende vader, ik weet het,

Dat ik later van je begon te houden,

Later, maar het was te laat