Птицы - Тимати, Павел Мурашов

Она молча курила сигарету,

Была красива, молода и не одета.

Исчезала по утрам, но не смущало это.

Я слышал, как в окне осколками звенело лето.

Мне бы в небо с птицами на Юг по осени,

В городе грехов пока не сбросили,

Кроны золото листьев,

Среди разбросанных чисел, пытался вывести смысл.

В небе остались только вороны,

Им не нужны чужие страны, стороны.

Хотел взлетать, но мне напомнили,

Что Березовский не прижился в Лондоне.

вновь вдохнёт у трапа самолёта,

Напишет, что скучает, и исчезнет до субботы.

Московский трафик, у всех свои заботы,

Я делаю дела, она спускает банкноты.

Припев:

Свободные стаи клином на Юг,

Крылья расправив, взлетают на звук.

Вольную птицу нельзя приручить,

Однажды придётся её отпустить.

И я точно также, стал понимать,

Мы больше не сможем друг друга держать.

Последний лист сорван с календаря.

Скажи, разве можно начать всё с нуля?

Я думал, мы сожгли мосты дотла.

Бросил монету, типа была — не была.

Ставил на единицу, дабы разошлась мгла,

Монета пала стороной двуглавого орла.

Мне бы в небо летать с птицами свободными,

Их здесь признают профнепригодными.

Такие правила стаи,

Вожак молчит, но всё знает, не долетев, умирает.

Она не видит ни зимы, ни осени,

Она, как ВВС — там, где сбросили.

Быстро раскрыв парашют, занимает позиции,

Даже, если не ждут.

А я всё меньше и меньше стал стремиться туда,

В конце концов, от себя не убежишь никогда.

Нас с ней теперь разделяет, большая вода.

Ей хорошо там, тепло, но это не навсегда.

Припев:

Свободные стаи клином на Юг,

Крылья расправив, взлетают на звук.

Вольную птицу нельзя приручить,

Однажды придётся её отпустить.

И я точно также, стал понимать,

Мы больше не сможем друг друга держать.

Последний лист сорван с календаря.

Скажи, разве можно начать всё с нуля?

Свободные стаи клином на Юг,

Крылья расправив, взлетают на звук.

Вольную птицу нельзя приручить,

Однажды придётся её отпустить.

И я точно также, стал понимать,

Мы больше не сможем друг друга держать.

Последний лист сорван с календаря.

Скажи, разве можно начать всё с нуля?

Ze rookte stilletjes een sigaret

Ze was mooi, jong en niet gekleed.

Verdwenen in de ochtend, maar het stoorde me niet.

Ik hoorde hoe de zomer in fragmenten klonk in het raam.

Ik zou in de herfst naar de hemel willen gaan met vogels naar het zuiden,

In de stad der zonden zijn nog niet verworpen,

Kronen van bladgoud,

Tussen de verspreide getallen, proberen de betekenis af te leiden.

Alleen kraaien bleven in de lucht,

Ze hebben geen vreemde landen, partijen nodig.

Ik wilde opstijgen, maar ik werd eraan herinnerd

Dat Berezovsky geen wortel schoot in Londen.

zal weer ademen op de luchttrap,

Hij zal schrijven dat hij zich verveelt en tot zaterdag verdwijnen.

Moskou verkeer, iedereen heeft zijn eigen zorgen,

Ik doe zaken, zij blaast bankbiljetten.

Refrein:

Vrije kudden wiggen naar het zuiden,

Met hun vleugels spreidend stijgen ze op bij het geluid.

Een vrije vogel is niet te temmen,

Op een dag zul je haar moeten laten gaan.

En zo begon ik het te begrijpen

We kunnen elkaar niet meer vasthouden.

Het laatste blad is van de kalender gescheurd.

Vertel me, is het mogelijk om alles opnieuw te beginnen?

Ik dacht dat we de bruggen tot de grond toe hadden afgebrand.

Ik gooide een munt, alsof het was - het was niet.

Ik deed het op een, zodat de waas zich verspreidde,

De munt viel op de zijkant van de tweekoppige adelaar.

Ik zou graag de lucht in vliegen met vrije vogels,

Ze worden hier als ongeschikt erkend.

Dergelijke pakketregels

De leider zwijgt, maar hij weet alles, voordat hij gevlogen heeft, sterft hij.

Ze ziet winter noch herfst,

Zij, net als de luchtmacht - waar ze neerkwamen.

Snel de parachute openen, positie innemen,

Ook als ze niet wachten.

En ik begon er steeds minder naar te streven,

Uiteindelijk loop je nooit voor jezelf weg.

We zijn nu gescheiden door groot water.

Ze voelt zich daar goed, het is warm, maar het is niet voor altijd.

Refrein:

Vrije kudden wiggen naar het zuiden,

Met hun vleugels spreidend stijgen ze op bij het geluid.

Een vrije vogel is niet te temmen,

Op een dag zul je haar moeten laten gaan.

En zo begon ik het te begrijpen

We kunnen elkaar niet meer vasthouden.

Het laatste blad is van de kalender gescheurd.

Vertel me, is het mogelijk om alles opnieuw te beginnen?

Vrije kudden wiggen naar het zuiden,

Met hun vleugels spreidend stijgen ze op bij het geluid.

Een vrije vogel is niet te temmen,

Op een dag zul je haar moeten laten gaan.

En zo begon ik het te begrijpen

We kunnen elkaar niet meer vasthouden.

Het laatste blad is van de kalender gescheurd.

Vertel me, is het mogelijk om alles opnieuw te beginnen?