Иногда - Павел Фахртдинов

Иногда приходишь в себя,

А там поселились тебе незнакомые кто-то.

И суконная, грубая скукота

Разевает свой рот сумасшедшей зевотой.

И тогда ты знакомишься, мол,

«Добрый день, я такой-то,

Когда-то здесь был на правах

Постояльца…»

И прочую хрень

Понесёшь в целлофановых сумках-словах.

— Вы давно здесь живёте?

— Да вроде давно.

Наблюдаем тебя как шальное кино,

Где игры никакой, спецэффектов полно…

Впрочем, что мы всё?.. Сам посмотри.

И ты прыгаешь в кресло

В последнем ряду,

Сжимаешься весь и на полном ходу

Врезаешься в фильм.

И не думаешь, что ты у себя внутри…

Тебе видится тот, кто когда-то тобой

Представлялся чуть выше и явно лучше.

Описать его можно одной строкой:

Смутное время, сплошные путчи.

Но легко и безветренно над головой,

Но упруго, уверенно под ногами…

Установлен устав, позитивен настрой,

Полигамия на полигамме!

— Он давно заходил сюда?

— Очень давно.

Мол, всё некогда,

Здесь то смешно, то темно.

Он, конечно, хороший, но есть одно но:

Очень, кажется, нам, безрассудный.

Поздно ходит без паспорта и в бороде,

Доверяет мечты первой встречной звезде.

И он зайцем, конечно, проскочит везде…

Да только кроме Харонова судна,

Ведь Харону монету изволь заплатить…

Он не станет возиться с таким человеком.

А у него ничего.

Только крест на груди

И шаром покати по сусекам.

Но сожмётся пространство, обрушившись вниз,

Переходишь границу без ксив и без виз

Ты туристом с горбом, выбираешься из себя

И ни шагу назад.

Безрассудство — спасение от скукоты.

Пусть клюётся петух, коль скребутся коты,

Пусть любая искра охраняет мечты.

А от сглаза очки на глазах.

Но сожмётся пространство, обрушившись вниз,

Переходишь границу без ксив и без виз

Ты туристом с горбом, выбираешься из себя

И ни шагу назад.

Безрассудство — спасение от скукоты.

Пусть клюётся петух, коль скребутся коты,

Пусть любая искра охраняет мечты.

А от сглаза очки на глазах.

А от сглаза очки на глазах…

Иногда приходишь в себя,

А там поселились тебе незнакомые кто-то…

Soms kom je tot bezinning

En iemand die u niet kent, heeft zich daar gevestigd.

En stof, grove verveling

Opent zijn mond met een gekke geeuw.

En dan leer je, zeggen ze,

"Goedemiddag, ik ben zus en zo,

Er was eens een tijd dat ik hier was

Gast…"

En andere rotzooi

Je draagt ​​het in cellofaan tas-woorden.

- Woont u hier al lang?

— Ja, het lijkt lang geleden.

Naar jou kijken als een gekke film

Waar geen spel is, zijn er veel speciale effecten ...

Maar wat zijn we allemaal?... Overtuig u zelf.

En je springt in de stoel

In de laatste rij

Alles comprimeren en op volle snelheid

Je crasht in de film.

En je denkt niet dat je binnen bent...

Je ziet degene die ooit jij

Het leek een beetje hoger en duidelijk beter.

Het kan in één regel worden beschreven:

Moeilijke tijden, solide staatsgrepen.

Maar het is licht en windstil boven je hoofd,

Maar elastisch, zelfverzekerd onder de voeten...

Er is een charter opgesteld, een positieve houding,

Polygamie op polygamie!

- Is hij hier al lang?

- Een lange tijd geleden.

Zoals, er is geen tijd

Hier is het grappig of donker.

Hij is natuurlijk goed, maar er is één ding:

Heel, lijkt ons, roekeloos.

Loopt laat zonder paspoort en in een baard,

Vertrouwt dromen toe aan de eerste tegenster.

En hij zal natuurlijk overal springen als een haas ...

Ja, behalve Charon's schip,

Per slot van rekening, Charon, betaal een muntstuk...

Hij zal zich niet druk maken over zo iemand.

En hij heeft niets.

Alleen een kruis op de borst

En rol met een bal rond de bodem van het vat.

Maar de ruimte zal krimpen, vallen,

Je steekt de grens over zonder xiv en zonder visum

Je bent een toerist met een bult, uit jezelf komen

En geen stap terug.

Roekeloosheid is verlossing van verveling.

Laat de haan pikken, als de katten krabben,

Laat elke vonkwachter dromen.

En van het boze oog, een bril op de ogen.

Maar de ruimte zal krimpen, vallen,

Je steekt de grens over zonder xiv en zonder visum

Je bent een toerist met een bult, uit jezelf komen

En geen stap terug.

Roekeloosheid is verlossing van verveling.

Laat de haan pikken, als de katten krabben,

Laat elke vonkwachter dromen.

En van het boze oog, een bril op de ogen.

En van de boze bril op de ogen ...

Soms kom je tot bezinning

En iemand die u niet kent, heeft zich daar gevestigd ...