Домой - Panimonica

Я вышел под дождь, не видно такси, сдох телефон.

Глубокая ночь, закрыто метро, придется пешком.

Все в этом городе спят, и в окнах темно, на небе несколько звезд.

Насквозь промок капюшон, и, если б не ром, то я бы точно замерз.

Руки в карманы, почти что твердый шаг.

И как-то странно, все как-то не так.

Тебя рядом нет и нет давно,

Скорее бы лето, а там все равно.

Плетут лабиринт пустые дворы, а мне бы домой.

Сбивают с пути, куда-то ведут фонари, играя со мной.

Руки в карманы, почти что твердый шаг.

И как-то странно, все как-то не так.

Тебя рядом нет и нет давно,

Скорее бы лето, а там все равно.

Вот я у дверей, за ними мой дом, как обычно пустой.

Не встречает никто, значит, можно выпить еще.

И все, отбой!

Никто не заметил, что твой почтовый ящик полон газет и рекламного спама.

Никто не звал полицейский, не искал по знакомым твой след, не звонил твоей маме.

Ты всего лишь еще один, у кого не заметили отсутствие пульса.

Всего лишь еще один, ты однажды ушел из дома и не вернулся.

Никто не заметил, что ты полгода не платила за свет и не была в универе.

Никто не спрашивал твоих соседей, а как давно тебя нет, и не ломал твои двери.

Ты всего лишь еще одна, кого всеобщее внимание не сильно коснулось,

Всего лишь еще одна, ты однажды ушла из дома и не вернулась.

Мы с тобой такие, как все.

Мы ничего не боимся, беззаботно смеемся.

Мы такие как все, мы однажды уйдем из дома….

Ik ging de regen in, ik kon geen taxi zien, mijn telefoon was dood.

Het is laat in de nacht, de metro is gesloten, je moet lopen.

Iedereen in deze stad slaapt en de ramen zijn donker, er zijn verschillende sterren aan de hemel.

De kap was doorweekt en als ik de rum niet had gehad, zou ik zeker bevriezen.

Handen in de zakken, bijna een ferme stap.

En op de een of andere manier vreemd, is alles op de een of andere manier verkeerd.

Je bent niet in de buurt en niet voor een lange tijd,

Het zou zomer zijn, maar daar is het allemaal hetzelfde.

Weef een doolhof van lege werven en ik zou naar huis gaan.

Leid op een dwaalspoor, lantaarns leiden ergens heen, spelen met mij.

Handen in de zakken, bijna een ferme stap.

En op de een of andere manier vreemd, is alles op de een of andere manier verkeerd.

Je bent niet in de buurt en niet voor een lange tijd,

Het zou zomer zijn, maar daar is het allemaal hetzelfde.

Hier sta ik voor de deur, achter hen is mijn huis, zoals gewoonlijk leeg.

Niemand ontmoet elkaar, dus je kunt meer drinken.

En dat is het, terug naar af!

Niemand heeft gemerkt dat je mailbox vol zit met kranten en reclamespam.

Niemand belde de politieman, zocht je spoor niet via kennissen, belde je moeder niet.

Je bent gewoon weer iemand die niet is opgemerkt dat hij geen pols heeft.

Gewoon weer een, je ging op een dag van huis en kwam niet meer terug.

Niemand had gemerkt dat je zes maanden lang geen stroom betaalde en niet op de universiteit zat.

Niemand heeft je buren gevraagd hoe lang je al weg bent, en heeft je deuren niet opengebroken.

Jij bent gewoon weer iemand die niet veel aandacht kreeg

Gewoon weer een, je ging op een dag van huis en kwam niet meer terug.

Jij en ik zijn net als iedereen.

We zijn nergens bang voor, we lachen achteloos.

We zijn net als iedereen, we zullen op een dag het huis verlaten ....