Волапюк - Oxxxymiron

Заскочил погостить, как на юг, да увяз.

Помолчим, раз язык - волапюк, новояз.

Толмачи тут не переведут моих фраз.

Не амур близорук, демиург - пидорас.

Ведь ты меня знаешь, как облупленного -

Лупы, буквы, слова, мой внутренний Ад!

Что испачкан и вымазан ядовитою жвачкою

С привкусом забытой заначки под плинтусом.

Где-то снег съедает подошвы,

Нечего жалеть себя - всем бывает так тошно.

Ну-ка громче песни, смех, горланим нарочно,

Топчемся на месте - беговая дорожка.

Ты про грязь мою, снова про гнус,

Будто снова подрязну тут и скоро прогнусь.

Ты-то готова проклясть меня, то снова за грусть -

В этот раз все как раз, я не новый Прокруст.

Я из тех, что все поспешно проморгали,

Выбрать бы мышкой небо и закрасить серым между проводами,

Чтоб одежды промокали, а нас пытали, где ж мы пропадали,

Но мы те, что все потешно промотали.

Когда кончится всё, когда внезапно кончится стёб,

Мы закажем кофе, пончик и счёт.

Мы это вспомним ещё, фальшивить даже негде -

Приходи ко мне на годовщину нашей смерти.

Ik kwam even langs voor een bezoek, naar het zuiden, maar kwam vast te zitten.

Laten we zwijgen, want de taal is volapuk, newspeak.

Tolken hier zullen mijn zinnen niet vertalen.

Niet cupido is bijziend, de demiurg is een flikker.

Per slot van rekening ken je me als schilferig -

Loepen, letters, woorden, mijn innerlijke hel!

Wat is bevuild en besmeurd met giftige kauwgom?

Met de smaak van een vergeten voorraad onder de plint.

Ergens eet de sneeuw de zolen,

Er is niets om medelijden met jezelf te hebben - iedereen is er zo ziek van.

Kom op, luider dan liedjes, gelach, we brullen expres,

We markeren de tijd - een loopband.

Je hebt het over mijn vuil, opnieuw over het verachtelijke,

Alsof ik het hier nog eens ga wrijven en straks zal ik buigen.

Je bent klaar om me te vervloeken, dan weer voor verdriet -

Deze keer is alles precies goed, ik ben niet de nieuwe Procrustes.

Ik ben een van degenen met wie iedereen haastig knipperde,

Selecteer de lucht met de muis en schilder deze grijs tussen de draden,

Zodat de kleren nat worden, en we worden gemarteld, waar zijn we verdwenen,

Maar wij zijn degenen die alles vermakelijk hebben verspild.

Wanneer alles eindigt, wanneer het geklets plotseling eindigt,

We bestellen koffie, een donut en een rekening.

We zullen dit weer onthouden, er is nergens om te faken -

Kom naar mij op de verjaardag van ons overlijden.