Пора возвращаться домой - Би-2, Oxxxymiron

Чёрный чёрствый хлеб тупой ломает нож

Уставлены глаза в размытый горизонт

Прямо с потолка идёт бесшумный дождь

Бегущая строка упёрлась в переплёт

Любовью чужой горят города

Извилистый путь затянулся петлёй

Когда все дороги ведут в никуда

Настала пора возвращаться домой

Шумная толпа заполнила перрон

И мальчик за стеклом всё машет мне рукой

Каждая судьба завязана со мной

И в памяти живой давно снесённый дом

Любовью чужой горят города

Извилистый путь затянулся петлёй

Когда все дороги ведут в никуда

Настала пора возвращаться домой

Едва ли спасут летящего на смерть

Кипарисы, пальмы, лазурь, загар — не доспех

Тут муссон прозвали Монсун, пейзажи как во сне

Но чем замазать тоску по месту, где нас нет?

Здесь пусть не комфорт, но и не Лефортово

А ты упорно ждёшь телепорт домой, чтобы торкнуло

По старой формуле, в дом родной, где нет орднунга

Здесь ты видел всё: шахты Дортмунда, скалы Корнуэлла

Стадо морлоков из трущоб раннего Оруэлла книг

На ладони странника мир, пока связи порваны

С точкой «А», но комом в горле глотку чесало

Подработки швейцаром, стакан водки с Cinzano

Хули, что делать, если победа сердца над разумом

И всё — надоело среди туземцев быть пасынком?

Позади рай, но раз, увы, камикадзе мы

Впереди мир камер газовых, Армий Власова

Казней массовых, но всё же тянет назад

Стой, потряхивает, входим в родное антипространство

Что, сказать «Стоп»?

Остаться, писать в стол?

Ссать, что умрёшь тут, как эмигрантский запас слов?

Без подпитки живой настоящей речи

Ты думал, ты выживешь без неё, но расстояние нечем

Сократить.

Думал, пройдет, всё — ничего, расстояние лечит

Но язык твой так и не стал ни на грамм онемеченным, камо грядеши?

Ишь, ладони, Икар, сложил ближе ко лбу

За спиной — тараканьи бега, Париж и Стамбул

Триста коньяка, самолёт всё выше, и стал вдруг

Описав круг, над мысом точкой — дерзай, друг

А там, внизу…

Любовью чужой горят города

Извилистый путь затянулся петлёй

Когда все дороги ведут в никуда

Настала пора возвращаться домой

Любовью чужой горят города

Извилистый путь затянулся петлёй

Когда все дороги ведут в никуда

Настала пора возвращаться домой

Zwart oud brood bot breekt het mes

Ogen gefixeerd op een wazige horizon

Het regent stil van het plafond

De lopende lijn rustte op de binding

Steden branden met de liefde van iemand anders

Het kronkelende pad werd gespannen door een lus

Wanneer alle wegen nergens heen leiden

Het is tijd om naar huis te gaan

Een luidruchtige menigte vulde het platform

En de jongen achter het glas blijft naar me zwaaien

Elk lot is aan mij gebonden

En ter nagedachtenis aan een levend lang gesloopt huis

Steden branden met de liefde van iemand anders

Het kronkelende pad werd gespannen door een lus

Wanneer alle wegen nergens heen leiden

Het is tijd om naar huis te gaan

Het is onwaarschijnlijk dat ze het vliegen tot de dood zullen redden

Cipressen, palmbomen, azuurblauw, bruin - geen pantser

Hier kreeg de moesson de bijnaam Monsoon, de landschappen zijn als in een droom

Maar hoe verdoezelen we het verlangen naar een plek waar we niet zijn?

Hier, zo niet comfort, maar niet Lefortovo

En je wacht koppig tot de teleport naar huis begint

Volgens de oude formule, naar het geboortehuis, waar geen ordnung . is

Hier heb je alles gezien: de mijnen van Dortmund, de rotsen van Cornwall

Kudde Morlocks uit de sloppenwijken van vroege Orwelliaanse boeken

In de palm van de zwerver de wereld, terwijl de banden verbroken zijn

Met punt "A", maar een brok in de keel krabde de keel

Bijbaantjes als portier, een glaasje wodka met Cinzano

Fuck wat te doen als de overwinning van het hart op de geest

En dat is het - moe van het zijn van een stiefzoon onder de inboorlingen?

Het paradijs ligt achter, maar aangezien we helaas kamikaze zijn

Verderop is de wereld van gaskamers, Vlasov's Legers

Massa-executies, maar trekt zich toch terug

Stop, schuddend, we gaan de oorspronkelijke anti-ruimte binnen

Wat, zeg "Stop"?

Blijven, naar de tafel schrijven?

Pis, dat je hier sterft, als een emigrantenvocabulaire?

Zonder live echte spraak te voeden

Je dacht dat je zou overleven zonder haar, maar de afstand is niets

Verminderen.

Ik dacht dat het voorbij zou gaan, alles is niets, de afstand geneest

Maar je taal is nog geen gram gegermaniseerd, wanneer kom je?

Kijk, handpalmen, Icarus, dichter bij het voorhoofd gevouwen

Achter de rug - kakkerlakkenraces, Parijs en Istanbul

Driehonderd cognac, het vliegtuig komt hoger, en plotseling...

Een cirkel beschrijven, een punt boven de cape - ga ervoor, vriend

En daar beneden...

Steden branden met de liefde van iemand anders

Het kronkelende pad werd gespannen door een lus

Wanneer alle wegen nergens heen leiden

Het is tijd om naar huis te gaan

Steden branden met de liefde van iemand anders

Het kronkelende pad werd gespannen door een lus

Wanneer alle wegen nergens heen leiden

Het is tijd om naar huis te gaan