Хитиновый покров - Oxxxymiron

Люди проживают в поместьях, прожигают наследство, доживают в подъезде.

И люди проживают вместе, но это последовательность машинальных действий.

Люди так мечтают вначале, что пожирают очами и поджидают ночами,

Но люди пожинают печаль и причал сжигают, отчалив, и пожимают плечами.

Люди что-то находят в словах, ходят к психотерапевтам, заводят собак.

Люди снова знакомятся как будто ни в чем не бывало, не сходят с ума.

Люди верят в гороскопы с зодиаками, но незаменимых нет - разъемы одинаковы.

А город утопает в зелени: кто-то выплывает, кто-то утопает - се ля ви!

И мы никогда не знаем, что потеряли.

Впереди водоворот, -

Я ранимый, не снимай с меня хитиновый покров,

Но кто же твоего лица теперь коснется руками?

Впереди водоворот, не щади меня!

Сними с меня хитиновый покров!

Люди проливают на стойку,

Сидя в баре, настойку выпивают,

Поскольку здесь не всякий принимает стойко

То, что ему никто никогда не скажет: постой-ка!

И, да, тут ценится гораздо больше все, что целостно и целесообразно.

А если чем-то делятся - напрасно.

Все целиться горазды, вцепятся на раз-два.

Люди маются, выбирают пятьсот разных одеяний, когда теряют лицо.

Е!

Люди умирают, и всё.

В доме есть хозяин, и он выселяет жильцов.

Люди всюду видят знаки и знамения, но сами не уверены, где страхи и сомнения.

А облака по небу шастают - абсолютно немые и тотально безучастные.

И мы никогда не знаем, что потеряли.

Впереди водоворот, -

Я ранимый, не снимай с меня хитиновый покров,

Но кто же твоего лица теперь коснется руками?

Впереди водоворот, не щади меня!

Сними с меня хитиновый покров!

И мы никогда не знаем, что потеряли.

Впереди водоворот, -

Я ранимый, не снимай с меня хитиновый покров

Но кто же твоего лица теперь коснется руками?

Впереди водоворот, не щади меня!

Сними с меня хитиновый покров!

Mensen wonen op landgoederen, verbranden hun erfenis, leven buiten in het trappenhuis.

En mensen leven samen, maar dit is een opeenvolging van mechanische handelingen.

Mensen dromen in het begin zo veel dat ze met hun ogen verslinden en 's nachts wachten,

Maar mensen oogsten verdriet en verbranden de pier, vertrekken en halen hun schouders op.

Mensen vinden iets in woorden, gaan naar psychotherapeuten, halen honden.

Mensen leren elkaar weer kennen alsof er niets is gebeurd, ze worden niet gek.

Mensen geloven in horoscopen met sterrenbeelden, maar er zijn geen onvervangbare - de connectoren zijn hetzelfde.

En de stad is ondergedompeld in het groen: iemand zwemt omhoog, iemand verdrinkt - c'est la vie!

En we weten nooit wat we verloren hebben.

Whirlpool vooruit -

Ik ben kwetsbaar, doe mijn chitineuze dekmantel niet af,

Maar wie zal je gezicht nu aanraken?

Er is een draaikolk in het verschiet, spaar me niet!

Doe mijn chitineuze sluier af!

Mensen morsen op het rek

Zittend in een bar, drinken ze tinctuur,

Aangezien hier niet iedereen standvastig accepteert

Het feit dat niemand hem ooit zal vertellen: wacht eens even!

En ja, alles wat holistisch en doelmatig is, wordt hier veel meer gewaardeerd.

En als er iets wordt gedeeld - tevergeefs.

Iedereen mikt veel, ze zullen zich vastklampen aan een of twee.

Mensen zwoegen en kiezen vijfhonderd verschillende kleding als ze gezichtsverlies lijden.

e!

Er gaan mensen dood en dat is het.

Er is een eigenaar in het huis, en hij zet de huurders uit.

Overal zien mensen tekenen en tekenen, maar ze weten zelf niet waar de angsten en twijfels zijn.

En de wolken zwerven door de lucht - absoluut dom en totaal onverschillig.

En we weten nooit wat we verloren hebben.

Whirlpool vooruit -

Ik ben kwetsbaar, doe mijn chitineuze dekmantel niet af,

Maar wie zal je gezicht nu aanraken?

Er is een draaikolk in het verschiet, spaar me niet!

Doe mijn chitineuze sluier af!

En we weten nooit wat we verloren hebben.

Whirlpool vooruit -

Ik ben kwetsbaar, doe mijn chitinous dekmantel niet af

Maar wie zal je gezicht nu aanraken?

Er is een draaikolk in het verschiet, spaar me niet!

Doe mijn chitineuze sluier af!